ادیبی، مهدی؛ یزدخواستی، بهجت و فرهمند، مهناز. (1387). جهانیشدن با تأکید بر هویت اجتماعی جوانان شهر اصفهان. مطالعات ملی 9 (35)، 99-118.
استراس، آنسلم و کوربین، جولیت. (1387). اصول روش تحقیق کیفی: نظریه مبنایی رویهها و شیوهها (ترجمة بیوک محمدی). تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
بازرگان، عباس. (1389). مقدمهای بر روشهای تحقیق کیفی و آمیخته، رویکردهای متداول در علوم رفتاری. تهران: دیدار.
تقیزاده، محمد. (1378). مروری بر آموزش معماری و شهرسازی در ایران. آموزش مهندسی ایران، 1(4)، 99-119.
حجت، عیسی و انصاری، حمیدرضا. (1389). بازاندیشی در رفتارهای آموزشی معماری بر پایه آسیبشناسی آموزش متوسطه. هنرهای زیبا، 2(44)، 15-26.
حجت، عیسی و آقا لطیفی، آزاده. (1387). وجه پنهان آموزش معماری. سومین همایش آموزش معماری. تهران: دانشگاه تهران.
حسینی، الهه؛ فلامکی، محمدمنصور و حجت، عیسی. (1398). نقش تفکر خلاق و سبکهای یادگیری در آموزش طراحی معماری. اندیشه معماری، 3(5)، 125-140.
دانشگرمقدم، گلرخ. (1388). فهم مسئلة طراحی در آموزش معماری بررسی مؤلفههای مؤثر بر فهم کافی از مسئلة طراحی بهعنوان آغازگاهی برای طراحان مبتدی. هنرهای زیبا، 37، 59-68.
دیناروند، عبدالرحمان؛ ندیمی، حمید و علایی، علی. (1396). پرورش نوآموزان معماری، با بهرهگیری از رویکرد یادگیری مشارکتی همیارانه. صفه، 27(97)، 5-18.
رزاقیاصل، سینا و رحیمی آریایی، افروز. (1395). بررسی اهمیت و نحوة آموزش نقد بنا به دانشجویان رشتة معماری از دیدگاه اساتید معماری ایران. معماری و شهرسازی ایران، 7(2)، 83-93.
سامه، رضا و ایزدی، عباسعلی. (1393). سازوکار داوری و سنجش طراحی در آموزش معماری پیشنهاد مدلی برای ارزیابی فرایند و ارزشیابی طرح در تعامل استاد و دانشجو. معماری و شهرسازی ایران، 5(2)، 1-13.
سلیمانی، سارا. (1392). تأثیر بهکارگیری چندرسانههای تعاملی بر بهبود کیفیت آموزش سازه در رشتة معماری. معماری و شهرسازی ایران، 5، 75-83.
صداقتی، عباس و حجت، عیسی. (1398). محتوای آموزش معماری در ایران و میزان موفقیت دورة کارشناسی در انتقال این محتوا. مطالعات معماری ایران، 8 (15)، 91-112.
طاقی، زهرا. (1374). نگاهی به آموزش معماری در دوران معاصر. صفه، 5، 54-62.
طاقی، زهرا. (1387). تأملی در تبعات رشد کمی دورة کارشناسی معماری در دانشگاههای کشور. صفه، 46(17)، 125-134.
علیالحسابی، مهران و نوروزیان ملکی، سعید. (1388). تجربة آموزش طراحی در مدارس معماری. فناوری آموزش، 3(4)، 323-336.
غریبپور، افرا و توتونچی مقدم، مارال. (1394). بازنگری تطبیقی برنامة آموزش پایة طراحی در دورة کارشناسی معماری. هنرهای زیبا، 20(4)، 59-72.
فتحی واجارگاه، کوروش. (1393). اصول و مفاهیم اساسی برنامهریزی درسی. تهران: علم استادان.
فرضیان، محمد و کرباسی، عاطفه. (1393). «دستساختهها تجربة شخصی» یادگیری از راه ساختن در آموزش. هنرهای زیبا، 19(3)، 87-96.
فیضی، محسن و دژپسند، ساحل. (1397). واکاوی سبکهای یادگیری دانشجویان برای ارتقاء آموزش معماری (مطالعة موردی: دانشجویان معماری دانشگاه ارومیه). مطالعات معماری ایران، 7(14)، 149-169.
قدوسیفر، سیدهادی؛ اعتصام، ایرج؛ حبیب، فرح و پناهی برجای، هاجر. (1391). آموزش سنتی معماری در ایران و ارزیابی آن از دیدگاه یادگیری مبتنی بر مغز. مطالعات معماری ایران، 1(1)، 39-58.
قیومی بیدهندی، مهرداد و سپهری، یحیی. (1395). تاریخ آموزش طراحی معماری در دانشگاه شهید بهشتی (دانشگاه ملی ایران)، مرحلة تکوین. صفه، 26(74)، 25-39.
کیانارثی، منصور؛ مظفر، فرهنگ و خسروی، وحید. (1398). مطالعة تطبیقی سه نسل آموزش دانشگاهی معماری از سه منظر روند، دانش و اندیشة طراحی. هویت شهر، 13(37)، 59-72.
گوران، شیرین؛ فروتن، منوچهر و دژدار، امید. (1400). سبکهای یادگیری دانشجویان معماری: مقایسة بین مقطع کارشناسی پیوسته و کارشناسی ناپیوسته دانشگاههای استان همدان. هویت شهر، 15(3)، 29-42.
لاوسن، برایان. (1384). طراحان چگونه میاندیشند، ابهام زدایی از فرایند طراحی، (ترجمة حمید ندیمی). تهران: انتشارات دانشگاه شهید بهشتی.
لنگ، جان. (1383). آفرینش نظریة معماری (ترجمة علیرضا عینیفر). تهران: دانشگاه تهران.
محمدی بلبان آباد، صالح؛ ایرانمنش، سید محسن و بمانیان، محمدرضا. (1388). بررسی نقش ارزشیابی در آموزش معماری. آموزش مهندسی ایران، 11(41)، 113-134.
مسعودی نژاد، سپیده. (1390). مدلی برای ارزیابی کارگاه طرح معماری. صفه، (54)، 25-42.
معروفی، یحیی؛ حسنی، حسین و موسی پور، نعمتاله. (1398). کاوش برنامة درسی اجراشده دروس تربیتی؛ نظریهای دادهبنیاد. پژوهشهای برنامه درسی انجمن مطالعات برنامه درسی ایران، 9(1)، 112-75.
معظمی، منوچهر. (1390). تلقی استاد از فضـا و تأثیر آن بر آموزش. هنرهای زیبا، 3(4)، 57-68.
منصور نژاد، هانی. (1396). ارتباط آموزش معماری و رجحان فکری دانشجویان. صفه، 27(77)، 35-48.
موسوی، سیدمحسن؛ ثقفی، محمودرضا و مظفر، فرهنگ. (1398). دستیابی به الگوی آموزشی مؤثر در آموزش معماری، مورد مطالعاتی: مقدمات طراحی معماری دو. آرمانشهر، 12(28)، 103-114.
مهدوی پور، حسین و جعفری، عاطفه. (1391). جایگاه دانش و صناعت بومی در آموزش معماری امروز. مسکن و محیط روستا، 31(137)، 17-36.
مهدوینژاد، محمدجواد. (1384). آموزش نقد معماری تقویت خلاقیت دانشجویان با روش تحلیل همهجانبه آثار معماری. هنرهای زیبا، 23، 69-76.
میرجانی، حمید و ندیمی، حمید. (1397). الگوی تجربی فعال در آموزش معماری تدوین مدلی برای کسب دانش عملی طراحی از طریق رویکرد طراحانه به مصادیق معماری. مطالعات معماری ایران، 7(14)، 5-20.
ناری قمی، مسعود و محمودی، سیدامیر سعید. (1395). اهمیت بهکارگیری دانش تجربی در آموزش معماری (نمونه موردی: روند برنامة درس تمرینهای معماری در دانشگاه فنی و حرفهای قم). هنرهای زیبا، 21(3)، 53-66.
ندیمی حمید. (1370). مدخلی بر روشهای آموزش معماری. صفه، (2)1، 4-71.
نقدبیشی، رضا؛ نجف پور، حامد و نقدبیشی، الهام. (1397). ارزیابی کیفیت آموزش معماری از منظر مدرسان (مطالعة موردی: دانشکدة هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن). هویت شهر، 12(36)، 47-60.
یاران، علی. (1391). تأثیرات نقش آموزش معماری و پرورش معمار بر سیمای شهرهای تاریخی. مرمت و معماری ایران (مرمت آثار و بافتهای تاریخی فرهنگی)، 2(3)، 51-62.
یمنی دوزی سرخابی، محمد. (1388). رویکردها و چشم اندازهای نو در آموزش عالی. تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
Abbott, A. (2014). The System of Professions: An Essay on the Division of Expert Labor. Chicago: University of Chicago Press.
Akinyode, B. & Khan, T. (2016). Student’ Learning Style among Planning Students in Nigeria using Kolb’s Learning Style Inventory. Indian Journal of Science and Technology, 9(47), 1-13.
Callahan, M., Shadravan, S., Obasade, Y. & Hasenfratz, E. (2019). A Student-Centered Active Learning Approach to Teaching Structures in a Bachelor of Architecture Program. Building Technology Educator’s Society, 6(1), 20.
Cave, M., Hanney, S., Henkel M. & Kogan, M. (1997). The Use of Performance Indicators in Higher Education: TheChallenge of the Quality Movement. London: Jessica Kingsley Publishers.
Collins, P. (1971). Architectural Judgement. London: Faber & Faber.
Creswell, J. W. & Poth, C. N. (2016). Qualitative inquiry and research design: Choosing among five approaches. Sage publications.
Davis, D. (2002). An interactive multidisciplinary architecture program. In 32nd Annual Frontiers in Education, (Vol. 3, pp. S3A-S3A). Boston, MA.
Demirkan, H. & Demirbas, O. (2003). Fouse on architectural design process through learning style. Designe Studies Journal, 24, pp. 237-456.
Demirkan, H. & Demirbas, O. (2007). The effects of learning styles of freshman design student. Design Studies Jornal, 29(3), 254-266.
Eilouti, B. H. (2012). Knowledge Recycling and Transformation in Design. New Research on Knowledge Management Models and Methods, in: Huei Tse Hou (Eds.), InTech, 65-76.
Farahat, B. I. (2011). Architectural education future experience in designing a new curriculum for undergraduate university education in architecture. In Proceedings of EDULEARN 11
Conference. Barcelona, pp. 743–757.Guilford, J.P. (1959). Three Faces of Intellect. American Psychologist, (14), 469-479.
Hillier, B. & Leaman, A. (1972). Structure. System and Transformation, London University College. Bartlett Society, Transaction, 9, 36-77.
Johansson‐Sköldberg, U., Woodilla, J. & Çetinkaya, M. (2013). Design thinking: past, present and possible futures. Creativity and Innovation Management, 22(2), 121-146.
Kurt, S. (2009). An Analytic Study on the Traditional Studio Environments and the Use of the Constructivist Studio in the Architectural Design Education. Procedia Social and Behavioral Sciences, 1(1), 401-408.
Kvan, T. & Jia, Y. (2005). Students learning styles and their correlation with performance in architectural design studio. Design Studies, 26(1), 19-34.
Maturkarn, C. & Moorapun, C. (2017). DesignThinking: Interior Architecture and Interior Design in Thailand. Environment-Behavior Proceedings Journal, 2(6), 71-79.
Núñez-Andrés, M. A., Martinez-Molina, A., Casquero-Modrego, N. & Suk, J. Y. (2021). The impact of peer learning on student performance in an architectural sustainability course. International Journal of Sustainability in Higher Education.
Önder, Ö & Gümüşkaya, H. (2011). Architectural platform: a social network site for architects. Procedia Computer Science, 3, 469-473.
Roberts, A. (2006). Cognitive styles and student progression in architectural design education. Design Studies, 27(2), 167-181.
Salama, A. M. (1995). New Trends in Architectural Education: Designing the Design Studio, Tailored Text and Unlimited Potential Publishing, Raleigh, North Carolina, USA.
Salama, A. (2005). Skill-Based/Knowledge-Based Architectural Pedagogies: Toward an Alternative for Creating Humane Environments. Proceedings of the 7th International Conference of the International Association for Humane Habitat-IAHH, Mumbai, India.
Salama, A. (2006). Design Studio Teaching Practices: Between Traditional, Revolutionary, and Virtual Models. Open House International, 31(3),1-116.
Sayed, Y. & Ahmed, R. (2015). Education Quality, Teaching, and Learning in the Post-2015 Education Agenda. International Journal of Educationa Development, 40, 330-338.
Schreiber, S. (2010). Education for architecture in the United States and Canada. International Encyclopedia of Educatio (Third Edition),Oxford: Elsevier.
Seidel, A. (1981). Teaching Environment and Behavior: Have We Reached the Design Studio, Journal of Architectural Education, 33,(3), 8-14.
Sharif, R., Maarof, S. & Meor Razali, M. (2012). Project oriented problem based learning in architecture design studio in bachelor of architecture program, UPM. In The Proceedings of Malaysian Architectural Education Conference 2012, (pp. 65-75).
Tale’pasand, S. (2009). Validation of the Iranian Version of student’s Evaluation of Educational Quality Que s tionnaire. Journal of Behavioral Sciences, 3, (2) 127-134.
Yıldırım, T. & Yavuz, Ö. A. (2013). A Study on The Utilization of Creatıve Knowledge During the Process of Computer Aided Architectural Design Education. In 3rd World Conference on Innovation and Computer Sciences.