تبیین تأثیر رویکرد باوهاوس بر آثار معماری دانشجویان هنرهای زیبا دانشگاه تهران (با تأکید بر دورۀ پهلوی)

نوع مقاله : مقالۀ پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری معماری، دانشکدۀ معماری و شهرسازی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

2 استادیار گروه معماری، دانشکدۀ معماری و شهرسازی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

3 استاد گروه معماری، دانشکدۀ معماری و شهرسازی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

چکیده

بیان مسئله: با قرارگرفتن ایران در آستانۀ مدرنیزاسیون و تأسیس دانشگاه تهران در سال 1313 هـ..ش و شکل‌گیری تدریجی دانشکدۀ هنرهای زیبا تا سال 1319 هـ..ش، آموزش هنر و معماری با رویکرد تازه‌ای به‌ سمت روش آکادمیک گام برداشت. تجربه‌های آکادمیک طی حدود دو قرن نشان داده است که چگونگی آموزش معماری در شکل‌گیری شخصیت معماران و انعکاس آن در آثار معماری اثر بسزایی دارد.یکی از تأثیرگذارترین این مراکز آموزشی آکادمیک، مدرسۀ باوهاوس در آلمان است. دانشکدۀ هنرهای زیبا نیز به‌عنوان اولین مرکز آموزش آکادمیک معماری در ایران، مانند بسیاری از مدارس مشابۀ خود و پیرو آموزش نوین با این مدارس، تعاملاتی آشکار داشته است که تأثیرپذیری رویکرد غالب از مدرسۀ باوهاس در بررسی آثار اساتید و دانشجویان قابل مشاهده است. 
هدف پژوهش: هدف از این پژوهش، بررسی رویکرد باوهاوس آلمان و شناسایی الگوهای این سبک و بازیابی آن‌ها در بناهای دورۀ پهلوی است که از آثار اساتید و دانشجویان هنرهای زیبای دانشگاه تهران است.  
روش پژوهش: در این مقاله، روش تحقیق از نوع تفسیری- تاریخی است و در پی آن، برای تحلیل نتایج و چگونگی تأثیرپذیری هنرهای زیبا، از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی استفاده شده است. به این منظور، چند نمونه از بناهای ساخته شده توسط اساتید و دانشجویان مدرسۀ باوهاوس بررسی و ویژگی‌های اصلی طراحی از طریق بررسی نمونه‌ها و مصاحبه استخراج شده و سپس از طریق وزن‌دهی به شاخص‌ها، با روشی سیستماتیک میزان تعلق هر اثر معماری به این سبک‌ با استفاده از فرمول توسعه داده شده، مشخص شده است. 
نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از پژوهش نشان می‌دهد که تأثیرپذیری هنرهای زیبا از رویکرد باوهاوس از دورۀ مدیریت امانوئل پونترمولی است و پارامترهای معماری پرکاربرد این سبک شامل: بام‌های تخت، استفاده از مصالح و فناوری مدرن، تعادل در ترکیب احجام و اجزای نما و زیبایی کارکردی است که نسبت به ویژگی‌های دیگر مانند نمای سفید و پیلوتی بیشتر است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Explaining the Impact of the Bauhaus Approach on the Architectural Works of Fine Arts Students of Tehran University (With Emphasis on the Pahlavi Period)

نویسندگان [English]

  • Alaleh Baghalian 1
  • Ghazal Keramati 2
  • Hossein Soltanzadeh 3
  • Mehrdad Matin 2
1 Ph.D. Candidate in Architecture, Faculty of Architecture and Urban Planning, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
2 Assistant Professor, Faculty of Architecture and Urban Planning, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
3 Professor, Faculty of Architecture and Urban Planning, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
چکیده [English]

Problem statement: With Iran’s entry into the threshold of modernization and the establishment of the University of Tehran in the year 1934 (1313 AH) and the gradual formation of the Faculty of Fine Arts until 1940 (1319 AH), art and architecture education took a new approach towards academic methods. Academic experiences for approximately two centuries have shown how architecture is taught has a significant impact on the formation of architects’ personalities and is reflected in their architectural works. One of the most influential academic institutions in this regard is the Bauhaus School in Germany. The Faculty of Fine Arts, as the first academic center for architectural education in Iran, has also demonstrated explicit interactions with many of these schools, including the Bauhaus, in terms of adopting innovative teaching methods. The influence of the predominant approach of the Bauhaus School can be observed in the examination of the works of professors and students. 
Research objective: The objective of this research is to examine the Bauhaus approach in Germany, identify the patterns of this style, and trace them in the architectural structures of the Pahlavi era, which include the works of professors and students of the Faculty of Fine Arts at the University of Tehran. 
Research method: This study is interpretive-historical, and as a result, the analysis of the findings and the influence of the fine arts are approached through a descriptive-analytical research method. To achieve this, several examples of buildings constructed by professors and students of the Bauhaus School were examined. The main design features have been extracted through the examination of these samples and interviews. Then, by systematically weighing the indicators using a developed formula, the degree of affiliation of each architectural work to this style was determined.
Conclusion: The results of the research indicate that the influence of the fine arts from the Bauhaus approach can be seen during the period of Emmanuel Pontremoli’s management. The commonly used architectural parameters of this style include flat roofs, the use of modern materials and technology, a balance in the composition of volumes and facade elements, and functional beauty. These features are more pronounced compared to other characteristics, such as white facades and pilotis.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Bauhaus approach
  • Pahlavi period
  • Contemporary Iranian architecture
  • Fine arts

مراجع

انصاری، حمیدرضا. (۱۳۹۵). هنرهای زیبا، 1319-1348: گزیدۀ آثار دانشجویان معماری دانشکدۀ هنرهای زیبا در سه دهۀ آغازین. هنر معماری قرن.
بانی مسعود، امیر. (13۹۴). معماری معاصر ایران: در تکاپوی بین سنت و مدرنیته. هنر معماری قرن. 
باور، سیروس. (۱۳۸۷). برخی تحولات آموزشی در دانشکده‌های معماری. معماری و فرهنگ، (34)، ۱۰۸-۱۰۹.
بمانیان، محمدرضا. (۱۳۸۵). عوامل مؤثر بر شکل‌گیری معماری و شهرسازی در دورۀ پهلوی اول. مدرس هنر، (۱)، 1-8.
بوخنسکى، اینوسنتیوس. (۱۳79). فلسفۀ معاصر اروپایى (ترجمۀ شرف‌الدین خراسانى). علمى و فرهنگى.
حاجی قاسمی، کامبیز. (1391). شاخصه‌های معماری اسلامی ایران. صفه، (58)، 5-18. 
حبیبی، محسن. (۱۳۸۷). نگاه نو به معماری با قرائت ایرانی. معماری و فرهنگ، (۳۲)، 73-75.
دروسته، ماگدالتا. (۱۳۸۹). باوهاوس 1919-1933 (ترجمۀ گروه سورنا). سروش دانش.
زرگری‌نژاد، غلامحسین. (۱۳۸۶). از مدرسۀ صنایع مستظرفه تا دانشکدۀ هنرهای زیبا. هنرهای زیبا، 30(30)، 5-12.
سلطان‌زاده، حسین. (۱۳۸۷). آغاز شکل گیری دانشکدۀ هنرهای زیبا. معماری و فرهنگ. (۳۲)، 5-10.
سلیمانی، بهزاد. (۱۳۹2). باوهاوس، دسائو، امیدواری برای نسل آینده. ژاله.
سمینار بین‌المللی باوهاوس در تهران. (۱۳۹۷، 18 مهر). تهران. http://www.onlineartgallery.ir/arch/?m_id=8&id=13872/%D8%B3%D9%85%DB%8C%D9%86%D8%A7%D8%B1-%D8%A8%DB%8C%D9%86
صارمی، علی‌اکبر. (1374). مدرنیته و رهاوردهای آن در معماری و شهرسازی ایران. گفتگو، (10)، 57-69.
ضیمران، محمد. (۱۳۸۳). ژاک‌دریدا و متافیزیک حضور. هرمس.
طبیب‌زاده‌نوری، آرش. (۱۴۰۰). کنکاش: دانشکدۀ هنرهای زیبا در دورۀ ریاست آندره گدار. میرماه.
عزیزی، محمد‌مهدی. (۱۳۸۲). تحول و دگرگونی گروه‌‌های آموزشی دانشکدۀ هنرهای زیبا. هنرهای زیبا، 14(۱۴)، 4-15.
غروی الخوانساری، مریم. (۱۳۹۸). نقد و آسیب‌شناسی آغاز آموزش معماری در مدرسۀ هنرهای زیبا: از ورود سیستم بوزار تا سال ۱۳۴۸. هنرهای زیبا: معماری و شهرسازی، 25(3)، ۶۱-۷۲. https://doi.org/10.22059/jfaup.2021.298624.672419
غروی الخوانساری، مریم. (1401). مقایسه و بررسی دو سیستم آموزشی دانشکدۀ هنرهای زیبا در رشتۀ معماری، از تأسیس تا تحولات 1348ش و از آن تاریخ تا انقلاب فرهنگی. صفه، 32(1)، 41-56. https://doi.org/10.52547/sofeh.32.1.41
فلامکی، محمد منصور. (۱۳۹۱). اصل‌ها و خوانش معماری ایرانی. فضا.
قبادیان، وحید. (13۹۵). مبانی و مفاهیم در معماری معاصر غرب. دفتر پژوهش‌های فرهنگی.
 کالینز، پیتر. (۱۳۸۷). تاریخ تئوری معماری: دگرگونی آرمان‌ها در معماری مدرن (ترجمۀ حسین حسن‌پور). قطره.
کاندینسکی، واسیلی. (۱۳۹۱). درس‌های کاندینسکی در باوهاوس (ترجمۀ حبیب‌الله آیت‌الهی). ‏‫س‍ازم‍ان‌ م‍طال‍ع‍ه‌ و ت‍دوی‍ن‌ ک‍ت‍ب‌ ع‍ل‍وم‌ ان‍س‍ان‍ی‌ دان‍ش‍گ‍اه‌ه‍ا (س‍م‍ت‌)، مرکز تحقیق و توسعۀ علوم انسانی.‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬
کیانی، مصطفی. (1382). معماری معاصر ایران و مکتب مدرن. معماری و فرهنگ، 5(16)، ۶-۱۰.
کرامتی، غزال. (۱۳۹۶). زبان مشترک معماری و سایر هنرها [جزوۀ درسی منتشرنشده]. دانشکدۀ معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز.
مزینی، منوچهر. (۱۳۷۶). از زمان و معماری. مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری ایران.
نقی‌زاده، محمد. (1379). رابطۀ هویت «سنت معماری ایران» با «مدرنیسم» و «نوگرایی». هنرهای زیبا، (7)، ۷۹-۹۱.
ویتفورد، فرانک. (۱۳۹۲). باوهاوس (ترجمۀ مژگان محمدیان نمینی). موج. 
هرتسوگنرات، ولف. (۱۳۹۰). باوهاوس: تاریخچۀ مکتب معماری و طراحی باوهاوس (ترجمۀ فرخ خدابنده‌لو). کاوش پرداز. (کار اصلی منتشر شده در سال ۲۰۰۹)
Anton, F. P. (2007). The republic, educational reform and Dewey. Forum Istanbul Yayinlari.
Biesta, G. J. J., & Miedema, S. (1996). Dewey in Europe: A case study on the international dimensions of the turn-of-the-century educational reform. American Journal of Education, 105(1), 1–26. https://doi.org/10.1086/444142.
Butts, R. F. & Cremin, L. A. (1953). A History of Education in American Culture. Henry Holt and Company. https://doi.org/10.1080/00131725409341301.
Burden, E. (2001). Burden Illustrated Dictionary of Architecture (2nd ed.). McGraw-Hill Professional.
Chafee, R. (1977). The Architecture of the École des Beaux-Arts (A. Drexler, Ed.). The Museum of Modern Art.
Chen, W., & He, Z. (2013). The analysis of the influence and inspiration of the Bauhaus on contemporary design and education. Engineering, 5(4), 323-328. https://doi.org/ 10.4236/eng.2013.54044. 
Ching, F. D. K., Jarzombek, M., & Prakash, V. (2007). A global history of architecture. Wiley & Sons.
Curtis, N. C. (1935). Architectural composition (3rd Rev. ed.). J. H. Jansen.
Egbert, D. D. (1980). The Beaux-Arts tradition in French architecture. Princeton University Press.
Exner, U., & Pressel, D. (2009). Basics spatial design. Birkhäuser.
Gropius, W. (1959). Address by Walter Gropius; Proceedings of the 36th Annual Convention Source. Architectural Education, 6(3), 78-87. https://doi.org/10.2307/1424228.
Harbeson, J. F. (1927). The study of architectural design. The Pencil Points Press.
Harimurti, R. P., Wijono, D., & Hatmoko, A. U. (2008). Bauhaus ideology, concept and method on architecture. Teknosains, 1(1), 1-14. https://doi.org/10.14710/teknosains.1.1.1-14.
Hautecoeur, L. (1940). Histoire de l’architecture classique en France (Vol. V). Éditions A. et J. Picard et C[ie].
Itten, J. (1974). The art of color. John Wiley & Sons.
Klee, P. (2005). Cours du Bauhaus, Weimar 1921-1922: Contributions à la théorie de la forme picturale. Hazan.
Lesnikowski, W. G. (1982). Rationalism and romanticism in architecture. McGraw-Hill.
Lucan, J. (2012). Composition, non-composition: Architecture and theory in the nineteenth and twentieth centuries. EPFL Press. https://doi.org/10.1201/b12326.
Moentmann, E. M. (1998). Conservative modernism at the 1937 International Exposition in Paris (Publication No. 9904544) [Doctoral dissertation, University of Illinois at Urbana-Champaign]. ProQuest Dissertations and Theses Global. https://doi.org/10.14288/1.0099344.
Moholy-Nagy, L. (1932). The new vision: From material to architecture (D. M. Hoffmann, Trans.). Brewer, Warren & Putnam.
Raleigh, H. P. (1968). Johannes Itten and the background of modern art education. Art Journal, 27(3), 284-287, 302. https://doi.org/10.1080/00043249.1968.10793376.
Saussure, F. de. (1959). Course in general linguistics (W. Baskin, Trans.; C. Bally & A. Sechehaye, Eds.). Philosophical Library.
Sharp, D. (2002). Bauhaus, Dessau: Walter Gropius (Architecture in detail). Phaidon Press.
The Museum of Modern Art. (1975-1976). The architecture of the École des Beaux-Arts [Exhibition]. The Museum of Modern Art, New York, NY, USA. https://www.moma.org/calendar/exhibitions/2483
Turan, S. (2000). John Dewey’s report of 1924 and his recommendations on the Turkish educational system revisited. History of Education Society, 29(6), 543-555. https://doi.org/10.1080/00467600050163174.
Wingler, H. M. (1980). The Bauhaus: Weimar, Dessau, Berlin, Chicago. MIT Press.
 
باغ نظر
دوره 20، شماره 129
اسفند 1402
صفحه 75-90

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار