اشرفی، یوسف؛ پوراحمد، احمد؛ رهنمایی، محمدتقی و رفیعیان، مجتبی. (1393). مفهوم‌سازی و گونه‌شناسی فضای عمومی شهری معاصر. پژوهش‌های جغرافیای برنامه‌ریزی شهری، 2 (4)، 435-464.
باقرنژاد حمزه‌کلایی، بهار. (1401). فضاهای کنش دریافت: تحلیل تأثیر نظریه‌های فضازمان در خلق الگوهای سازماندهی‌شده در فضاهای عمومی. (رسالة منتشرنشدة دکتری معماری). پردیس بین‌المللی کیش، دانشگاه تهران، کیش، ایران.
باقرنژاد حمزه‌کلایی، بهار؛ حقیر، سعید و خاقانی، سعید. (1401). خوانش بولی جنبش‌های اجتماعی با استفاده از نظریه‌های فضا-زمان. باغ نظر، 19 (116)، 41-54.
براتی، ناصر و خادمی، شهرزاد. (1397). فضاهای جمعی: ضرورت‌ها و موانع؛ نمونة موردی: چهارراه ولیعصر تهران. منظر، 10 (44)، 18-23.
بحرینی، سید حسین و تقابن، سوده. (1390). آزمون کاربرد روش چیدمان فضا در طراحی فضاهای سنتی شهری. هنرهای زیبا، 3 (4)، 5-18.
بندرآباد، علیرضا؛ مرادی مسیحی، واراز؛ کاوش‌نیا، حامد و عالی، حسین. (1394). جستاری بر مفهوم‌شناسی عرصه‌های عمومی شهری در بازخوانی نظریة انتقادی و مکتب فرانکفورت. مدیریت شهری، 14 (39)، 263-290.
پوراحمد، احمد؛ زیاری، کرامت‌اله؛ حاتمی‌نژاد، حسین و رضایی‌نیا، حسن. (1397). تحلیلی بر ماهیت فضای عمومی در پروژه‌های بزرگ‌مقیاس گردشگری شهری براساس نظریة «تولید اجتماعی فضا» (مطالعة موردی: شهر تهران). گردشگری شهری، 5 (2)، 135-159.
جیحانی، حمیدرضا و منصوری، سمیرا. (1391). بازیابی ساختار فضایی و شکل باغ فردوس شمیران. مرمت و معماری ایران، 2 (3)، 79-96.
ربیعی، علی؛ علیخانی، زهره و غلامی، فرزاد. (1391). تحلیل وبلاگ‌های سیاسی-اجتماعی با رویکرد حوزة عمومی هابرماس. جهانی رسانه، 7 (2-14)، 90-123.
رفیعیان، مجتبی و سیفایی، مهسا. (1384). فضاهای عمومی شهری، بازنگری و ارزیابی کیفی. هنرهای زیبا، 23 (23)، 35-42.
ریسمانچیان، امید و بل، سایمون. (1389). شناخت کاربردی روش چیدمان فضا در درک پیکره‌بندی فضایی شهرها. هنرهای زیبا، 2 (43)، 49-56.
زرآبادی، زهرا؛ حبیب، فرح و تکلو، سمانه. (1394). مکان‌گزینی فضاهای همگانی امن در محلات شهری با رویکرد چیدمان فضا (نمونة موردی: محلة وردآورد تهران). مطالعات و پژوهش‌های شهری و منطقه‌ای، 7 (26)، 1-22.
صالحی معوا، فاطمه؛ خاتمی، سید مهدی و رنجبر، احسان. (1401). تحلیل و مقایسة میزان رویدادمداری فضاهای عمومی شهری مورد مطالعه: منطقة 12 شهر تهران. باغ نظر، 19 (106)، 85-98.
فروزنده، محمدرضا و منصوری، سید امیر. (1398). تأملی بر مکان‌مندی صورت‌بندی اجتماعی در فضای شهری؛ برمبنای «جامعه‌شناسی فضا»ی گئورگ زیمِل؛ مطالعة موردی: خیابان انقلاب (حدفاصل میدان انقلاب تا چهارراه ولیعصر). باغ نظر، 16 (73)، 65-76.
قزلسفلی، محمدتقی و دوست محمدی، حسین. (1396). بررسی رابطة چرخش زبانی با اندیشة انتقادی هابرماس و کاربست آن در نهاد حوزة عمومی ایرانی. جامعه‌شناسی نهادهای اجتماعی، 4 (10)، 263-292.
هابرماس، یورگن. (1399). کتاب تحول ساختاری حوزة عمومی (ترجمة جمال محمدی). تهران: نشر افکار.
کالینز، پیتر. (1387). دگرگونی در آرمان‌های معماری مدرن (ترجمة حسین حسن‌پور). تهران: نشر قطره.
لک، آزاده و جلالیان، سحر. (1397). تجربة معنای مکان فضای شهری: کاربرد تحلیل محتوای کیفی در کشف معنای باغ فردوس. مطالعات معماری ایران، 7 (13)، 71-87.
مدقالچی، لیلا؛ انصاری، مجتبی و بمانیان، محمدرضا. (1393). روح مکان در باغ ایرانی. باغ نظر، 11 (28)، 25-38.
منصوری، مریم و آتشین‌بار، محمد. (1393). به سوی منظر فرهنگی در شهر؟. منظر، (28)، 12-17.
هاروی، دیوید. (1386). دیالکتیک فضازمان (ترجمة آیدین ترکمه). تهران: انتشارات تیسا.
Babo, I. & Silva, C. M. (2015). Public Sphere and Collective Action. The Portuguese Movement of the “15th September”. Mediterranean Journal of social sciences, 6 (425), 425-433.
Bourne, A. (2017). Social Movements as ‘Arenas’ and ‘Actors’ in Transnationalizing Public Spheres. Journal of Civil Society, 13 (3), 223-230.
Cihangir Çamur, K., Roshani, M. & Pirouzi, S. (2017). Using Space Syntax to Assess Safety in Public Areas - Case Study of Tarbiat Pedestrian Area, Tabriz-Iran. IOP Conference Series: Materials Science and Engineering, 245 (8), 1-9.
Harvey, D. (2008). The Dialectics of Spacetime. In B. Ollman, & T. Smith, Dialectics for the New Century. London: Palgrave Macmillan.
Hillier, B. (2007). Space is the machine. London: Space Syntax.
Joseph, I. (1993). Public spaces and visibility. Architecture and Behavior, 3 (9), 403-407.
Tonkiss, F. (2006). Space, the city, and Social Theory: Social Relations and Urban Forms. Cambridge: Polity.
Lefebvre, H. (1991). The Production of Space (D. Nicholson-Smith, Trans.). Oxford: Wiley-Blackwell.
Lim, M. (2014). Seeing spatially: people, networks, and movements in digital and urban spaces. International Development Planning Review, 36 (1), 51-72.
Madanipour, A. (2003). Public and Private Spaces of the City. New York: Routledge.
Ravazzoli, E. & Torricelli, G. P. (2017). Urban mobility and public space. A challenge for the sustainable liveable city of the future. The Journal of Public Space, 2 (2), 37-50.
Razzaghi Asl, S. & Khoshghadam, F. (2016). Environmental Quality Assessment of Tehran’s Recent Urban Design Projects, Based on Place Check Technique in Experts and Public View Point. Armanshahr Architecture & Urban Development, 9 (16), 115-127.
Sohrabi, N. M. (2016). Coffee shop (Café), Public Sphere for Further Reflections on Social Movements (Case Study: Tehran, capital of Iran), Blog Tehran: Water, City, People - A project of the UC Irvine Samuel Jordan Center for Persian Studies and Culture. Retrieved from http://sites.uci.edu/tehranproject/2016/02/18/coffee-shop-cafe-public-sphere-for-further-reflections-on-social-movements/.
Stipcic, M. (2016). Synergy between public space politics and mobility strategies. A: Seminario Internacional de Investigación en Urbanismo. “VIII Seminario Internacional de Investigación en Urbanismo, Barcelona-Balneário Camboriú, Junio”. Barcelona: DUOT.
)