%0 Journal Article %T پایداری اندام‌های معماری ایرانی در گذار از دوران اسلامی %J باغ نظر %I پژوهشکده هنر، معماری و شهرسازی نظر %Z 1735-9635 %A نظیف, حسن %D 2013 %\ 03/01/2013 %V 10 %N 24 %P 57-68 %! پایداری اندام‌های معماری ایرانی در گذار از دوران اسلامی %K گنبدخانه %K ایوان %K میان‌سرا %K پایداری %K معماری اسلامی %R %X در زمینه‌های متفاوتی مورد ارزیابی که بررسی قرار گرفته و معماری به عنوان کالبدی برای زندگی انسان می‌تواند یکی از مهم‌ترین زمینه‌های بروز آن باشد. معماری ایران که یکی از غنی‌ترین نمونه‌های معماری بومی با دستاوردهای فرمی و نیارشی قابل ذکر در جهان است، در گذر از دوران اسلامی به یکی از نمونه‌های موفق معماری مفهومی، معناگرا و عرفانی بدل شد. در عین حال تأثیر کالبد و فرم معماری به عنوان ظرف مکانی که معلولی از فرهنگ جامعه است در بازنمایی این مفاهیم و معانی تأثیر بسزایی دارد. در دوران اولیه ورود اسلام به ایران، شرایط سیاسی و اجتماعی از سویی و الگوی جدید جهان‌بینی که اسلام به ارمغان آورده بود از سوی دیگر باعث شد تا فرم‌هایی از معماری به خصوص در مساجد ایران شکل بگیرد که با کالبد معماری ایران تناسب چندانی نداشت، لذا در برهه‌های زمانی و شرایط مناسب به تدریج این کالبد تغییر شکل یافت و جای خود را به فرم‌های آشنا و تجربه‌شده واگذارد. این پژوهش بر آن است  تا با محوریت قرار دادن عامل فرهنگ و معماری در این دوره گذار، تأثیر آن را در استفاده مجدد از سه اندام معماری ایرانی یعنی گنبدخانه، ایوان و میان‌سرا، که به ترتیب نمونه‌هایی از فضاهای بسته، نیمه‌باز و باز هستند، و در قالب معرفی و بررسی اندام‌ها در ابنیه قبل و بعد از اسلام، رهیافتی بر دلایل پایداری آنها پیدا کند. %U http://www.bagh-sj.com/article_2694_4089ccb5588ec86d1b373d6b4a18824c.pdf