ارتباط فناوری و حفاظت در معماری معاصر تحلیلی بر مبنای بازخوانی تحولات نقش معمار در حفاظت معماری

نوع مقاله : مقالۀ پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری، دانشکدۀ معماری و هنر، گروه معماری، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.

2 استادیار دانشکدۀ معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

3 استادیار دانشکدۀ معماری و هنر، گروه معماری، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.

4 استادیار دانشکدۀ فنی و مهندسی، گروه عمران، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.

چکیده

چکیده
بیان مسئله: رابطۀ «معماری» و «حفاظت معماری»، براساس بنیان‌های مشترکی که با یکدیگر دارند، موضوعی سنتی است. مسئلۀ پژوهش حاضر پیرامون رابطۀ سه‌گانۀ «معماری»، «فناوری» و «حفاظت معماری» شکل گرفته که به‌موازات تحول فناوری، به‌وجود آمده و منجر به ابهاماتی در نقش معمار در رابطۀ سه‌گانۀ نوین شده که هنوز در جوامع در حال توسعه مرتفع نشده است.
هدف پژوهش: بازخوانی نقش معمار در امر حفاظت معماری پس از تحول فناوری از سنتی به پیشرفته در جوامع توسعه‌یافتۀ غربی به‌منظور توجه‌دادن جوامع در حال توسعه به این موضوع است.
روش پژوهش: این مقاله با ترکیب روش‌های تاریخی و علّی از زیرمجموعه‌های رویکرد کیفی انجام پذیرفته است.
نتیجه‌گیری: از آنجا که توجه محض حوزۀ «حفاظت معماری» به بعد هنری و یا فنی «فناوری معماری» و همچنین غفلت از ارزش‌های اجتماعی چالش‌هایی را در پی دارد، حفاظت معماری توجه به هر دو بعد و ارزش‌های اجتماعی را مد نظر قرار داده که به‌واسطۀ تقرب به پارادایم فرهنگ‌گرا محقق شده است. این ارتباط سه‌گانۀ «معماری»، «فناوری» و «حفاظت معماری» با یکدیگر و با جامعه، به‌عنوان یک قاعدۀ مشتق‌شده از پارادایم فرهنگ‌گرا، لزوم حضور معمار را در امر حفاظت معماری، از یک سو به‌لحاظ پوشش‌دادن وجه معماری در این سه‌گانه و از سوی دیگر به‌لحاظ ارتباط دادن این سه‌گانه با فرهنگ جامعه، اجتناب ناپذیر کرده است. همچنین معمار، به‌دلیل داشتن توانایی در تعامل شایسته با متخصصان حوزه‌های «حفاظت معماری» و «فناوری» و توانایی در ایجاد تعادلی مطلوب بین این دو حوزه، رهبری این ارتباط را نیز به‌عنوان یک تکلیف حرفه‌ای بر عهده دارد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Relationship of Technology and Conservation in Contemporary Architecture An Analysis Based on Re-Reading the Role transformations of Architect in Architectural Conservation

نویسندگان [English]

  • Mahnaz Peyrovi 1
  • Mohammad Bagher Kabirsaber 2
  • Mohammadreza Pakdelfard 3
  • Adel Ferdousi 4
1 Ph.D. Candidate, Faculty of Architecture and Art, Department of Architecture, Tabriz Branch, Islamic Azad University, Tabriz, Iran.
2 Assistant Professor, School of Architecture, College of Fine Arts, University of Tehran, Tehran, Iran.
3 Assistant Professor, Faculty of Architecture and Art, Department of Architecture, Tabriz Branch, Islamic Azad University, Tabriz, Iran.
4 Assistant Professor, Faculty of Technical and Engineering, Department of Civil Engineering, Tabriz Branch, Islamic Azad University, Tabriz, Iran.
چکیده [English]

Abstract
Problem statement: The relationship between “Architecture” and “Architectural Conservation” based on interconnected common foundations, is a traditional issue. The problem of the present research, formed around a triple relationship among “Architecture”, “Technology” and “Architectural Conservation” parallel to technological evolution, has resulted in ambiguities in the architect’s role in the modern triple relationship, which has not yet been resolved in the developing societies.
Research objective: The purpose of this study is to investigate the architect’s role in architectural conservation following the technological evolution from traditional to advanced in Western developed societies to attract the attention of developing societies to this issue.
Research method: This paper was written by a combination of historical and causal methods that are the qualitative approach’s subsets.
Conclusion: “Architectural Conservation”, after challenges that have had by pure attention to the artistic or technical aspects of “Architectural Technology” as well as the neglect of social values, nowadays, has chosen a middle ground that considers both dimensions and social values, affected by culture-oriented paradigm. The connection of “architecture”, “technology” and “architectural conservation” to each other and society as a rule derived from the culture-oriented paradigm, has made the presence of the architect in architectural conservation inevitable in terms of covering architectural dimension in this triple relationship on the one hand and establishing a connection between this triple and the society’s culture on the other hand. Besides, considering the architect’s ability to establish a suitable interaction with the experts of “Technology” and “Architectural Conservation” and create a favorable balance between these two domains, it is the architect’s responsibility to take on the leadership of this relationship as a professional duty.


کلیدواژه‌ها [English]

  • Technological Evolution
  • Architectural Technology
  • Architectural Conservation
  • Role Transformations Of Architect

مراجع

ابوالقاسمی، لطیف. (1374). معماری: رویاروی مرمت. هنرهای زیبا، 1(0)، 38-42.
استانلی‌پرایس، نیکلاس پی؛ تالی، منسفیلد ‌کربی و ملوکوواکارو، الکساندرا. (1395). جستارهای تاریخی و فلسفی در حفاظت از میراث فرهنگی (ترجمۀ رسول وطن‌دوست). تهران: پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری.
اسکات، فرد. (1397). معماری تغییر (ترجمۀ علی‌رضا عینی‌فر، احسان مسعود و نوید گلچین). تهران: کتاب فکر نو.
آصفی، مازیار و رادمهر، مهسا. (1393). ارتقای بهسازی میراث کالبدی، در حوزۀ فنی و مرمت معماری با رویکرد تفاهم‌بخشی دو دیدگاه. مطالعات شهر ایرانی اسلامی، 4(16)، 29-41.
الکساندر، کریستوفر. (1393). سرشت نظم (ج. 2، ترجمۀ رضا سیروس صبری و علی اکبری). تهران: پرهام نقش.
الکساندر، کریستوفر. (1394). سرشت نظم (ج. 1، ترجمۀ رضا سیروس صبری و علی اکبری). تهران: پرهام نقش.
آیت‌الله‌زاده شیرازی، باقر. (1382). حفاظت بناهای تاریخی. هفت‌شهر، 1(11)، 6-13.
براتی، ناصر؛ داوودپور، زهره و منتظری، مرجان. (1392). روش تحقیق در مطالعات محیطی. تهران: ساکو.
بنه‌ولو، لئوناردو. (1389). تاریخ معماری مدرن (ج. 1-5، ترجمۀ علی‌محمد سادات افسری). تهران: نشر دانشگاهی.
بنه‌ولو، لئوناردو. (1394). تاریخ معماری رنسانس (ج. 1-5، ترجمۀ علی‌محمد سادات افسری). تهران: نیلوفر.
پرویزی، الهام؛ مهدوی‌نژاد، محمدجواد و بمانیان، محمدرضا. (1394). بررسی نحوۀ کیفیت ورود فناوری در تاریخ معماری مدرن. آرمانشهر، 8(15)، 1-14.
پیستی، امیلیو. (1388). رنزو پیانو، خلاقیت معمارانه در ترکیب شیوه‌های سنتی با تکنولوژی روز (ترجمۀ سیدمحسن موسوی). تهران: علم و دانش.
تیبالدز، فرانسیس. (1393). شهرهای انسان‌محور (ترجمۀ حسن‌علی لقایی و فیروزه جدلی). تهران: دانشگاه تهران.
تیتز، یورگن. (1396). تاریخ مدرنیسم در معماری معاصر (ترجمۀ محمدرضا شبابی). تهران: طحان.
سیمیچ، آندریا و وارک، وال. (1396). 26 اصل که هر معمار باید بداند (ترجمۀ محمدرضا بمانیان و امیررضا گودرزی). تهران: اول و آخر.
عباسی هرفته، محسن. (1394). شرحی بر سنت حفاظت معماری در ایران: با تکیه بر شواهد تاریخی حفاظت در مسجد جامع اصفهان. یزد: دانشگاه یزد.
فلاحت، محمدصادق، کمالی، لیلا و شهیدی، صمد. (1396). نقش مفهوم حس مکان در ارتقای کیفیت حفاظت معماری. باغ نظر، 14(46)، 15-22.
فیلدن، برنارد ملشیور و یوکیلیتو، یوکا. (1388). مدیریت در محوطه‌های میراث جهانی: راهنمای مدیریت در محوطه‌های میراث فرهنگی جهان (ترجمۀ پیروز حناچی). تهران: دانشگاه تهران.
فیلدن، برنارد ملکیور. (1394). حفاظت از بناهای تاریخی (ترجمۀ محمدمهدی هوشیاری). تهران: طحان.
قبادیان، وحید. (1383). مبانی و مفاهیم در معماری معاصر غرب. تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی.
کروچی، جورجو. (1395). حفاظت و مرمت سازه‌ای میراث معماری (ترجمۀ باقر آیت‌الله‌زاده شیرازی و مهرداد حجازی). تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی.
کوهن، تامس اس. (1395). ساختار انقلاب‌های علمی (ترجمۀ علی جوادزاده). تهران: فرهنگ نشر نو.
گاردنر، هلن. (1395). هنر در گذر زمان (ترجمۀ محمدتقی فرامرزی). تهران: مؤسسۀ انتشارات نگاه.
گیدیون، زیگفرید. (1389). فضا، زمان و معماری (ترجمۀ منوچهر مزینی). تهران: علمی و فرهنگی.
مارگولیوس، ایوان. (1390). معمار +‌ مهندس = ساختار (ترجمۀ محمود گلابچی). تهران: دانشگاه تهران.
منادی نوری، صابر و تقوی، مصطفی. (1394). بررسی تاریخی نهادینه‌شدن الگوی لیبرالی پیشرفت در اروپای قرن نوزدهم: با تأکید بر توسعۀ فناوری. مطالعات معرفتی در دانشگاه اسلامی، 19(1)، 111-134.
مونیوس ویناس، سالوادور. (1397). تئوری معاصر حفاظت (ترجمۀ زینب رئوفی و منصور خواجه‌پور). کرمان: جهاد دانشگاهی.
ناری قمی، مسعود و نوایی، محمدعلی. (1397). فضای حضور انسانی: رویکردی به طرح مسئلۀ فرهنگ‌گرا و کاربرمحور. تهران: علم و دانش.
ناری قمی، مسعود؛ تهرانی، سیدفرید؛ رجاء قمی، مهدی؛ عباس‌زاده، محمدجواد و محلاتیان، علی. (1394). پارادایم‌های مسئله در معماری: رویکردی به طرح مسئلۀ فرهنگ‌گرا و کاربرمحور در معماری. تهران: علم معمار رویال.
وطن‌دوست، رسول. (1394). مقدمۀ مترجم بر: جستارهای تاریخی و فلسفی در حفاظت از میراث فرهنگی. نیکلاس استانلی‌پرایس، منسفیلد‌کربی تالی و الکساندرا ملوکوواکارو. تهران: پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری.
یانگ، گرگ. (1392). شکل‌دهی جدید برنامه‌ریزی از طریق فرهنگ (ترجمۀ عین‌الله کشاورز). تهران: تیسا.
یوسف‌نژاد، سودابه و فلامکی، محمدمنصور. (1397). تحلیل مسئلۀ حقیقت و زمان در حفاظت و مرمت میراث فرهنگی. باغ نظر، 15(69)، 5-18.
یوکیلهتو، یوکا. (1387). تاریخ حفاظت معماری (ترجمۀ محمدحسن طالبیان و خشایار بهاری). تهران: روزنه.

Alana, H. A.; Al-Hagle, Kh. S. & Hasan, A. E. (2019). A framework for architects rolein attaining sustainable community development in heritage areas. Alexandria Engineering Journal, (58), 333-343.
ICOMOS. (2020 June). ICOMOS Charter Principles for the Analysis, Conservation and Structural Restoration of Architectural Heritage. (N.D.). Retrieved September 2020, from Https://Www.Icomos.Org/En/About-The-Centre/Publicationsdoc/179-Articles-En-Francais/Ressources/Charters-And-Standards?Start=16
Mainstone, R. J. (2001). Developments in Structural Form. Oxford: Architectural.
Orbasli, A. (2008). Architectural Conservation: Principles and Practice. Malden: Blackwell.
Rodwell, D. (2007). Conservation and Sustainability in Historic Cities. Oxford: Blackwell.
Sahmenko, G.; Aispurs S. & Krasnikovs, A. (2015). The use of high performance cement composite in renovation and restoration of architectural elements of buildings facades. Procedia Engineering. 117, 317-324.
Zeayter, H., & Mansour, A. M. H. (2018). Heritage conservation ideologies analysis - historic urban landscape approach for a mediterranean historic city case study. HBRC, (14), 345-356.
باغ نظر
دوره 18، شماره 94
فروردین 1400
صفحه 19-34

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار