ORIGINAL_ARTICLE
راهبردی برای افزایش اعتبار ارزیابیهای کیفی در مداخلات حفاظتی آثار تاریخی نمونة موردی: مقبرة خواجه اتابک کرمان
بیان مسئله: ارزیابی مداخلات حفاظتی انجامشده بر روی آثار تاریخی زمینهساز تبادل تجارب، اصلاح رویکردها در انتخاب شیوة مداخله و جلوگیری از تکرار خطاهای جبرانناپذیر در حفاظت آنهاست. نظر به پیچیدگی فرایند ارزیابی و نیز عدم ارائة راهبردهایی که بتوانند با بالابردن قابلیت اعتبار این ارزیابی، نتایج آن را قابل اعتماد و استناد کنند، در ایران، مداخلات حفاظتی یا مورد ارزیابی قرار نمیگیرند و یا بدون داشتن راهبردی معین، اغلب بهصورت سلیقهای ارزیابی میشوند. هدف پژوهش: استخراج مؤلفههای تأثیرگذار بر اعتمادپذیری ارزیابیهایی که با رویکرد تعیین سطح اعتبار علمی مداخلات انجام میشود و دستیابی به راهبردی برای افزایش اعتبارپذیریِ فرایند ارزیابی و صحتِ نتایج حاصل از آن و کاربست آن بر روی یک نمونة موردی برای آزمون راهبرد ارائهشده هدف این پژوهش است. روش پژوهش: در این تحقیق کاربردی، ابتدا مؤلفههای تأثیرگذار بر اعتمادپذیرکردن ارزیابی، با استفاده از مطالعات اسنادی و تحلیل توصیفی، از متون و منشورهای حفاظتی استخراج شده و سپس از طریق تحلیل کیفی و با روش استدلال منطقی، راهبردی برای ارزیابی تدوین شده است. برای انجام ارزیابی بر روی اثرِ نمونه و با هدف آزمونِ راهبرد، ارزشهای هویتیافتة اثر و اولویتها و اهداف حفاظتگر در زمان مداخله، در جریان یک مصاحبة نیمهساختاریافتة عمیق در اختیار متخصصین حفاظتگر محلی قرار داده شد. در نهایت، نتایج نظرسنجی که با استفاده از پرسشنامه انجام شد، بهصورت کیفی تحلیل و ارائه شد. نتیجهگیری: یافتههای پژوهش نشان میدهد که برای ارزیابی کیفی مداخلات حفاظتی، میتوان از راهبردی مبتنی بر میزان توجه به اصل فهم مشارکتی اثر، ارجاع به اصول پنجگانة حفاظت و نیز ارتقای آگاهی ارزیاب از اصول پنجگانه و ارزشهای اثر استفاده کرد. همچنین کاربستِ راهبرد حاصل بر روی مقبرة خواجه اتابک نشان داد که درجة اعتبار و مقبولیت علمی مداخله، در حوزة حفاظت تزئینات گچبری، از برتری نسبت به مداخلة مهار تاق برخوردار است.
http://www.bagh-sj.com/article_129539_4a9762f556c7637739c671b13d2b8c14.pdf
2021-05-22
5
16
10.22034/bagh.2020.234876.4566
حفاظت میراث
ارزیابی کیفی
مداخلات حفاظتی
اعتبار
مقبرة خواجه اتابک
زینب
رئوفی
zraoufi@uk.ac.ir
1
عضو هیئت علمی بخش مرمت بناهای تاریخی، دانشکدة هنر و معماری صبا، دانشگاه شهید باهنر کرمان، ایران
LEAD_AUTHOR
منصور
خواجه پور
mkhajepour@uk.ac.ir
2
عضو هیئت علمی بخش مرمت بناهای تاریخی، دانشکدة هنر و معماری صبا، دانشگاه شهید باهنر کرمان، ایران.
AUTHOR
حاجیقاسمی، کامبیز (ویراستار). (1387). گنجنامه، فرهنگ آثار معماری اسلامی ایران (دفتر دوازدهم: امامزادهها و مقابر). تهران: دانشگاه شهید بهشتی.
1
عباسزاده، محمد. (1391). تأملی بر اعتبار و پایایی در تحقیقات کیفی. مجلة جامعهشناسی کاربردی، 23(1)، 19-34.
2
فلامکی، محمدمنصور. (1391). اصلها و خوانش معماری ایرانی. تهران: نشر فضا.
3
فلامکی، محمدمنصور. (1395). منشور مرمت معماری. تهران: نشر فضا.
4
کروچی، جورجو. (1396). حفاظت و مرمت سازهای میراث معماری (ترجمة باقر آیتاللهزاده شیرازی و مهرداد حجازی). تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
5
محمدی اصل، عباس. (1397). فلسفة هانس گئورک گادامر. تهران: نشر ایرمان.
6
مونوز ویناس، سالوادور. (1397). تئوری معاصر حفاظت (ترجمة زینب رئوفی و منصور خواجهپور). کرمان: جهاد دانشگاهی استان کرمان.
7
یوکیلهتو، یوکا. (1387). تاریخ حفاظت معماری (ترجمة محمدحسن طالیبان و خشایار بهاری). تهران: انتشارات روزنه.
8
Appelbaum, A. (2010). Conservation treatment methodology. Journal of the American Institute for Conservation, 49(1), 53-55
9
Appelbaum, A. (2013). Criteria for treatment: reversibility. Journal of the American Institute for Conservation, 26(2), 65-73.
10
Ashley-Smith, J. (2018). The ethics of doing nothing. Journal of the Institute of Conservation, 41(1), 6-15.
11
Austrian Development Agency. (2009). Guidelines for Project and Program Evaluations.
12
Avrami, E. R. & De La Torre, M. (2000). Values and Heritages Conservation. Los Angeles: The Getty Conservation Institute.
13
Bond, S. & Worthing, D. (2016). Managing Built Heritage, the Role of Cultural Values and Significance. New York: Wiely.
14
Caple, Ch. (2000). Conservation Skills: Judgment, Method and Decision Making. London: Routledge.
15
CIAM (1933). Congress Internationaux d’Architecture moderne La Charte d’Athenes or The Athens Charter, (J. Tyrwhitt, Trans.). Paris: The Library of the Graduate School of Design.
16
Clavir, M. (2002). Preserving What is Valued: Museums, Conservation and First Nations. Vancouver: UBC Press.
17
De La Torre, M. (2002). Assessing the Values of Cultural Heritage. Los Angeles: The Getty conservation institute.
18
De La Torre, M. (2013). Values and heritage conservation. Journal of Heritage and Society, 60(2), 155-165.
19
Feilden, B. M. & Jokilehto, J. (1998). Management Guidelines for World Cultural Heritage Sites. Rome: ICCROM.
20
Feilden, B. M. (2003). Conservation of Historic Buildings (3th Ed). London: Routledge.
21
Fowler, H. W. & Fowler, F. G. (Eds). (1964). Concise Oxford Dictionary of Current English. Clarendon Press.
22
Hejazi, M. M. & Mehdizadeh Saradj, F. (2014). Persian Architectural Heritage. Boston: WIT Press.
23
Henderson, J. & Waller, R. (2016). Effective preservation decision strategies. Journal of Studies in Conservation, 61(6), 308-323.
24
ICCROM. (2018). Sharing Conservation Decisions: Current Issues and Future Strategies. A. Heritage & J. Copithorne (Ed.). Italy.
25
ICOMOS. (1964). The Venice Charter. Italy.
26
ICOMOS. (1994). The Nara Document on Authenticity. Japan.
27
ICOMOS. (2003). Principles for the Analysis, Conservation and Structural Restoration of Architectural Heritage. Zimbabwe.
28
ICOMOS. (2011). Guidance on Heritage Impact Assessments for Cultural World Heritage Properties. Paris.
29
ICOMOS. (2013). The Bura Charter-1999. The Australia ICOMOS Charter for Places of Cultural Significance. Australia.
30
Jokilehto, J. (2006). Considerations on authenticity and integrity in world heritage context. Journal of City and Time, 2(1), 1-16.
31
Kapelozou, I. (2012). The inherent sharing of conservation decision. Journal of Studies in Conservation, 57(3), 172-182.
32
Mason, J. (2002). Qualitative Researching. Los Angeles: SAGE Publications.
33
Mason, R. & Avrami, E. (2000). Heritage values and challenges of conservation planning. In J. M. Teotonico and G. Palumbo, Management Planning for Archeological Sites: An International Workshop Organised by the Getty Conservation Institute and Loyola Marymount University (pp. 13-26). Los Angeles: Getty Conservation Institute.
34
Michalski, S. (1994). Sharing responsibility for conservation decision. In The Science Responsibility and Cost of Sustaining Cultural Heritage (pp. 241-258). New York: Wiley.
35
Reedy, Ch. L. (2010). Conservation treatment methodology by Barbara Appelbaum. Journal of American Institute for Conservation, 49(1), 53-55.
36
Scott, D. (2015). Conservation and authenticity: interactions and enquires. Journal of Studies in Conservation, 60(5), 291-305.
37
Simpson, E. S. C. & Weiner, J. A. (Eds.) (1989). The Oxford Encyclopaedic English Dictionary. Oxford: Clarendon Press.
38
Stovel, H. (2001). The Riga charter on authenticity and historical reconstruction in relationship to cultural heritage. Journal of Conservation and Management of Archeological Sites, (4), 241-244.
39
Stovel, H. (2007). Effective use of authenticity as world heritage qualifying conditions. Journal of City and Time, 2(3), 21-36.
40
UNESCO. (2005). The Operational Guidelines for the Implementation of the World Heritage Convention. Paris.
41
UNESCO. (2012). International World Expert Meeting on Integrity for Cultural Heritage. AL-Ain, United Arab Emirates.
42
Zancheti, S. M. (2011). Measuring urban heritage conservation: theory and structure (part1). Journal of Heritage Management and Sustainable Development, 1(2), 15-26.
43
ORIGINAL_ARTICLE
چگونگی ارتقای زندگی روزمره با درنظرگرفتن سویههای دور و نزدیک معماری
بیان مسئله: از اواخر قرن بیستم و با جریان جهانیشدن، معماری بهمثابة ابزاری برای برندسازی شد تا شهرها را به مکانهای جاذب سرمایه تبدیل کند. این سیاست معماری را به جدایی هرچه بیشتر از زمینه و ایجاد تباین تشویق کرد و نتیجة آن تبدیل معماری به یک علم تخصصی و یا بهمثابة یک اثر هنری و جدایی هرچه بیشتر از زندگی روزمره شد. هدف پژوهش: معماری و زندگی روزمره دارای سویههای دور و نزدیک و محل بروز و ظهور نظم دور و نظم نزدیک هستند. این پژوهش به سویة دور معماریِ مدرن و پس از آن پرداخته است چراکه معماری میتواند با بهرهگیری از حوزههای معرفتی علوم انسانی و علوم اجتماعی، به تقویت جنبههایی از زندگی روزمره بپردازد که در لایههای زیرین وجود دارد و بر جامعة انسانی اثر بگذارد. روش پژوهش: پژوهش حاضر تلاش میکند به کمک راهبرد پسکاوی، ارتباط و اثر معماری و زندگی روزمره را تبیین کند. ابتدا در یک مطالعة توصیفی-تحلیلی و به کمک مطالعة اسنادی، مفهوم زندگی روزمره را مورد کنکاش قرار دهد و نمودهای فضایی زندگی روزمره را از نگاه اندیشمندان مختلف معرفی کند و با تحلیل محتوای کیفی، این آرا را بررسی کرده و به معرفی مقولهها و مضامین آن بپردازد. نتیجهگیری: یافتههای این پژوهش حاکی از آن است که معماری صرفاً یک پدیدة ذهنی یا عینی نیست و نمیتوان آن را به فرم و عملکرد تقلیل داد. دانش معماری واجد سه مؤلفة علم، هنر و ارزش است که در دوران پس از مدرن عمدتاً از بعد ارزش غفلت شده است. زندگی روزمره نیز سه مؤلفة کردار فضایی، بازنمایی فضا و فضای بازنمایی دارد و هرکدام از ابعاد دانش معماری بر سویههای زندگی روزمره اثر میگذارد. این تحقیق به مؤلفههای ارزش دانش معماری و جنبة فضای بازنمایی زندگی روزمره، بهعنوان بخشی از سویههای دورتر معماری و زندگی روزمره پرداخته است. معماری کمک میکند تا سلطة نظامهای گوناگون بر فضا کاهش یابد و زندگی روزمره درون فضاهای عمومی تقویت شود. از این رو معماری، یک علم تخصصی، یک هنر و همزمان در پیوند با زندگی روزمره است.
http://www.bagh-sj.com/article_129540_f79a10ee8eec6d3c0e19e1cacb41915b.pdf
2021-05-22
17
28
10.22034/bagh.2020.237177.4582
معماری
زندگی روزمره
لوفور
نظم دور
نظم نزدیک
سمیه
خانی
somaye.khani@ymail.com
1
دکتری معماری اسلامی، دانشکدة معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، ایران.
AUTHOR
پریسا
هاشم پور
p.hashempour@tabriziau.ac.ir
2
دکترای معماری اسلامی، دانشیار دانشگاه هنر اسلامی تبریز، ایران.
LEAD_AUTHOR
محمدعلی
کی نژاد
ma_kaynejad@tabriziau.ac.ir
3
دکترای مهندسی محیط زیست، استاد دانشگاه هنر اسلامی تبریز، ایران.
AUTHOR
مرتضی
میرغلامی
mirgholami@gmail.com
4
دکترای طراحی شهری، دانشیار دانشگاه هنر اسلامی تبریز، ایران.
AUTHOR
بلیکی، نورمن. (1384). طراحی پژوهشهای اجتماعی (ترجمة حسن چاوشیان). تهران: نشر نی
1
بنت، اندی. (1386). فرهنگ و زندگی روزمره (ترجمة لیلا جوافشانی و حسن چاوشیان). تهران: اختران.
2
جانسون، پل آلن. (1384). نسبت نظریة معماری با تاریخ (ترجمة حمیدرضا خوئی). گلستان هنر، 1(1)، 69-73.
3
جوادی، محمد اسلم. (1390). دین و زندگی روزمره. تهران: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
4
داداشپور، هاشم و یزدانیان، احمد. (1398). فضا را چگونه بخوانیم؟ از خوانش پدیدارشناسانه تا خوانش انتقادی. دانش شهرسازی، 3(2)، 1-14.
5
راجرز، ریچارد. (1387). عینیت در معماری (ترجمة امیر اعلا عدیلی). تهران: انتشارات همام.
6
رفیعیان، مجتبی؛ یزدانیان، احمد و داداشپور، هاشم. (1396). صورتبندی انتقادی مسئلة فضا، با تأکید بر فضای عمومی شهری. پژوهشهای جغرافیای سیاسی، 2(3)، 79-108.
7
رونبرگر، کلاوس. (1393). هانری لوفور و زندگی روزمره در جستوجوی ممکن. در فضا، تفاوت، زندگی روزمره: خوانش هانری لوفور (ترجمة افشین خاکباز و محمد فاضلی). تهران: نشر تیسا.
8
کاظمی، عباس. (1384). پروبلماتیک زندگی روزمره در مطالعات فرهنگی و نسبت آن با جامعة ایران. فصلنامة مطالعات فرهنگی و ارتباطات، 1(4)، 97-122.
9
کوستوف، اسپیرو. (1381). معماران سدههای میانه در شرق و غرب (ترجمة فرزانه طاهری). نشریة خیال، (3)، 114-139.
10
لاجوردی، هاله. (1385). اخلاق در فرهنگ ایرانیان؛ با اتکا بر آرای نظریهپردازان انتقادی زندگی روزمره و سینمای ایران. فصلنامة مطالعات فرهنگی و ارتباطات، 2(6)، 175-197.
11
لنگ، جان. (1383). آفرینش نظریة معماری : نقش علوم رفتاری در طراحی محیط (ترجمة علیرضا عینیفر). تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
12
مدنیپور، علی. (1391). طراحی شهر خرد (ترجمة بهادر زمانی). تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
13
Adam, B. (2006). Future. In Globalization and the Wiley‐Blackwell Encyclopedia of Globalization. New York: Wiley‐Blackwell.
14
Appleyard, D. (1973). Professional priorities for environmental psychology. University of California, Berkeley, Urban Design Programme.
15
Cairns, G. (2017). Reflections on Architecture, Society and Politics: Social and Cultural Tectonics in the 21st Century. Oxford: Taylor & Francis.
16
Castells, M. (1977). The Urban Question: A Marxist Approach (No. 1). Cambridge: MIT Press.
17
Cuthbert, A. (2006). The Form of Cities: Political Economy and Urban Design. Malden: Blackwell,
18
Dovey, K. (1999). Framing Places: Mediating Power in Built Form. New York: Routledge.
19
Dovey, K. (2009). Becoming Places: Urbanism/ Architecture/ Identity/ Power. New York: Routledge.
20
Featherstone, M. (1995). Undoing Culture: Globalization. Postmodernism and Identity. London: sage.
21
Foucault, M. (1980). Power/ Knowledge: Selected Interviews and Other Writings, 1972-1977. New York: Vintage.
22
Gibson, C. G. (1979). Singular Points of Smooth Mappings (vol. 105). London: Pitman.
23
Gould, S. J. (2002). Deconstructing the science wars by reconstructing an old mold. Science, 287(5451), 253-261.
24
Gouldner, A. W. (2017). Sociology and the everyday life. In The Idea of Social Structure (pp. 417-432). New York: Routledge.
25
Ittelson, W. H. (1960). Visual Space Perception. New York: Springe.
26
Klingmann, A. (2007). Brandscapes: Architecture in the Experience Economy. Cambridge: MIT Press.
27
Knox, P. & Mayer, H. (2009). Small Town Sustainability: Economic, Social and Environmental Innovation. Basel: Birkhäuser Verlag.
28
Knox, P. L. (2010). Cities and Design. New York: Routledge.
29
Lang, J. (2006). Urban Design. New York: Routledge
30
Lefebvre, H. (1971). Everyday Life in the Modern World. London: Allen Lane.
31
Lefebvre, H. (1991). Critique of Everyday Life (vol. 1). London: Verso.
32
Maslow, A. H. (1943). A theory of human motivation. Psychological Review, 50(4), 370.
33
McNeill, D. (2009). The Global Architect: Firms, Fame and Urban Form. New York: Routledge.
34
Moore, G. T. & Zube, E. H. (1997). Environment, behaviour and society: A brief look at the field and some current EBS research at the University of Sydney. Paper presented at The 6th International Conference of the Environment-Behavior Research Association Tianjin, China.
35
Sztompka, P. (2008). The focus on everyday life: A new turn in sociology. European Review, 16(1), 23-37.
36
Wang, D. (2006). Prediction in theoria: towards an interdisciplinary range of theories related to architecture. Architectural Research Quarterly, 10(3-4), 263-273.
37
Zukin, S. (1991). Landscapes of Power. Berkeley University of California Press.
38
ORIGINAL_ARTICLE
ریختشناسی معماری معنامحور با استفاده از روش چیدمان فضا مطالعة موردی: مسجد علی اصفهان
بیان مسئله: معنای یک مکان عاملی است که باعث تمایز آن مکان خاص از سایر مکانها و فضاها میشود. معنای مکان از دو حیث قابل بررسی است: بعد ذهنی و عینی یا فیزیکی. هدف از پژوهش پیش رو تبیینکردن معنا در معماری بناهای شاخص مذهبی دورة صفویه اصفهان، با استفاده از تحلیل ویژگیهای کالبدی و فیزیکی فضای معماری آنهاست. اهداف پژوهش: پژوهش حاضر به دنبال پاسخ به این پرسش محوری است که کدامیک از فضاهای مسجد از بعد فیزیکی و کالبدی معنادهی بیشتری دارد و دلیل معناداری فضاهای مسجد چیست؟ به همین منظور از میان ادوار تاریخی، دورة صفویه که واجد ارزشهای معناگرایانه بوده و از میان بناهای مذهبی، مسجد علی اصفهان که جهت اقامة نماز مورد استفاده قرار میگیرد بهعنوان نمونة موردی انتخاب شد. روش پژوهش: روش تحقیق در پژوهش حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی است. روش تحلیل آن نیز با استفاده از روش چیدمان فضا، تحلیل مصاحبهها توسط نرمافزار «پروتژه» و تحلیل آماری توسط نرمافزار «Spss22» و آنالیز مؤلفههای ریختشناسی معماری مانند همپیوندی، نفوذپذیری، گوناگونی، خوانایی، شفافیت، مقیاس و تناسب، انعطافپذیری و وحدت فضایی در فضاهای مختلف مسجد علی است. نتیجهگیری: پس از آنالیز نقشهها توسط نرمافزار «دپسمپ»، توزیع و تحلیل پرسشنامه و مصاحبه در میان جامعة آماری مورد نظر، این نتیجه حاصل شد که حیاط با توجه به موقعیت استقرار مابین سایر فضاها و ایجاد ارتباط و دسترسی به آنها، علاوه بر داشتن شفافیت و تداوم دید بصری، دارای میزان بالاتری از همپیوندی است. کاربران مسجد علی از میان فضاهای مسجد، حیاط را واجد آن دسته از مؤلفههای فیزیکی دانستهاند که بهواسطة آن مؤلفهها فضا را معنادار مینامند. از دستاوردهای این پژوهش میتوان در طراحی معماری معنامحور با توجه به مؤلفههای فیزیکی آن و در طراحی مساجد جدید با توجه به الزامات و نیازهای جدید بهره جست.
http://www.bagh-sj.com/article_129541_002aaf97ca65027c3aa51ae773492d77.pdf
2021-05-22
29
44
10.22034/bagh.2020.231213.4551
ریختشناسی
معماری معنامحور
چیدمان فضا
مسجد علی
اصفهان
نرجس
فلکیان
dr.n.falakian@gmail.com
1
دانشجوی دکتری تخصصی، گروه معماری، دانشکدة فنی و مهندسی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران.
AUTHOR
حسین
صفری
n_falakian@yahoo.com
2
استادیار گروه معماری، دانشکدة فنی و مهندسی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران.
LEAD_AUTHOR
علی
کاظمی
a.kazemi@iauramsar.ac.ir
3
استادیار گروه معماری، دانشکدة فنی و مهندسی ،واحد رامسر، دانشگاه آزاد اسلامی، رامسر، ایران.
AUTHOR
اردلان، نادر و بختیار، لاله. (1379). حس وحدت سنت عرفانی در معماری ایرانی (ترجمة حمید شاهرخ). اصفهان: خاک.
1
اخوت، هانیه و مهمویی، سهیلا. (1394). شناسایی مؤلفههای تأثیرگذار بر خوانایی مسیر در مجتمعهای تجاری با تأکید بر ساختار بازار سنتی. سومین کنگرة بینالمللی عمران، معماری و توسعة شهری، تهران.
2
افشار نادری، کامران. (1378). از کاربری تا مکان. معمار، (6).
3
بهزادفر، مصطفی و رضوانی، نوشین. (1394). بررسی تطبیقی هنجارهای ریختشناسی شهرسازی اسلامی در بافت تاریخی (موردکاوی: محلة سرچشمة شهر گرگان). پژوهشهای معماری اسلامی، 6(3)، 1-19.
4
توسلی، محمود. (1367). اصول و روشهای طراحی شهری و فضاهای مسکونی در ایران. تهران: مرکز مطالعات شهرسازی و معماری ایران.
5
حائری مازندرانی، محمدرضا. (1388). نقش فضا در معماری ایران، هفت گفتار دربارة زبان و توان معماری. تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
6
حجازی، مهرداد و مهدیزاده سراج، فاطمه. (1393). رابطة معنا، زیبایی، شکل و سازه در معماری دوران اسلامی. پژوهشهای معماری اسلامی، 1(2)، 7-22.
7
حیدری، علیاکبر و بهدادفر، نازگل. (1395). بررسی وجوه مختلف معنای مکان از دید معماران و غیر معماران. باغ نظر، 13(43)، 117-128.
8
دری، علی و طلیسچی، غلامرضا. (1396)، تبیین شفافیت ساختار فضایی معماری ایران در دورة صفویه، مطالعة موردی: کوشک هشتبهشت و مسجد امام اصفهان. مطالعات شهر ایرانی اسلامی، 7(27)، 41-50.
9
دیبا، داراب. (1378). الهام و برداشت از مفاهیم بنیادی معماری ایران. معماری و فرهنگ، (1)، 97-111.
10
ریسمانچیان، امید و بل، سایمون. (1390). بررسی جداافتادگی فضایی بافتهای فرسوده در ساختار شهر تهران به روش چیدمان فضا. باغ نظر، 8(17)، 69-80 .
11
زوی، برونو. (1387). چگونه به معماری بنگریم (ترجمة فریده گرمان). تهران: شهیدی.
12
سلیمانزاده، سجاد؛ حبیب، فرح و اعتصام، ایرج. (1398). مدل مفهومی ارزیابی شاخصهای فضای معماری بر مبنای تطبیق دیدگاههای غربی و ایرانی-اسلامی. پژوهشهای معماری اسلامی، 7(2)، 1-20.
13
سهیلی، جمالالدین و عارفیان، انسیه. (1395). تحلیل روابط اجتماعی-انسانی در فضاهای مسجد-مدرسههای دورة قاجار قزوین براساس رویکرد نحو فضا. پژوهشهای جغرافیای انسانی، 48(3)، 475-491.
14
شایگان، داریوش. (1383). بتهای ذهنی و خاطرة ازلی. تهران: امیرکبیر.
15
صادقی، سارا؛ قلعهنویی، محمود و مختارزاده، صفورا. (1391). بررسی تأثیر طرحهای توسعة شهری معاصر بر ساختار فضایی هستة تاریخی شمال شهر اصفهان. مطالعات شهری، (5)، 3-12.
16
صحاف، سیدمحمدخسرو. (1395). معنا در معماری ایرانی. هویتشهر، 10(25)، 51-60.
17
عباسزادگان، مصطفی. (1381). روش چیدمان فضا در فرایند طراحی شهری، با نگاهی به شهر یزد. مدیریت شهری، 3(9)، 35-43.
18
غفوریان، میترا و آقایی، سپیده. (1395). بازشناسی و اولویتبندی معیارهای انعطافپذیری در طراحی مسکن آپارتمانی ایران. صفه، 26(6)، 41-64.
19
فون مایس، پیر. (1384). عناصر معماری: از صورت تا مکان (ترجمة فرزین فردانش). تهران: دانشگاه شهید بهشتی.
20
کلالی، پریسا و مدیری، آتوسا. (1391). تبیین نقش مؤلفة معنا در فرایند شکلگیری حس مکان. هنرهای زیبا-معماری و شهرسازی، 17(2)، 43-52.
21
کمالیپور، حسام؛ معماریان، غلامحسین؛ فیضی، محسن و موسویان، محمدفرید. (1391). ترکیب شکلی و پیکرهبندی فضایی در مسکن بومی: مقایسة تطبیقی عرصهبندی فضای مهمان در خانههای سنتی کرمان. مسکن و محیط روستا، (138)، 3-16.
22
گروتر، یورگ کورت. (1386). زیباییشناسی در معماری (ترجمة جهانشاه پاکزاد و عبدالرضا همایون). تهران: انتشارات دانشگاه شهید بهشتی.
23
گیدئون، زیگفرید. (1391). فضا، زمان و معماری: رشد یک سنت جدید (ترجمه: منوچهر مزینی). تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
24
معماریان، غلامحسین و مداحی، سیدمهدی. (1395). تجزیه و تحلیل پیکرهبندی فضایی خانههای بومی با رویکرد نحو فضا، نمونه موردی: شهر بشرویه. مسکن و محیط روستا، 35(156)، 49-66.
25
میرمیران، سیدهادی. (1377). سیری از ماده به روح. معماری و شهرسازی، (42-43)، 94-100.
26
نصر، سیدحسین. (1368). سنت اسلامی در معماری ایرانی (ترجمة سیدمحمد آوینی). سورة اندیشه، 1(1)، 75-79.
27
نقرهکار، عبدالحمید. (1387). درآمدی بر هویت اسلامی در معماری. تهران: وزارت مسکن و شهرسازی.
28
نقیزاده، محمد. (1386). ادراک زیبایی و هویت شهر در پرتو تفکر اسلامی. اصفهان: معاونت شهرسازی شهرداری اصفهان.
29
نوربرگ شولتز، کریستین. (1386). معنا در معماری معاصر غرب (ترجمة مهرداد قیومی). تهران: انتشارات فرهنگستان هنر.
30
نوربرگ شولتز، کریستیان. (1393). گزینهای از معماری: معنا و مکان (ترجمة ویدا نوروز برازجانی). تهران: انتشارات پرهام نقش.
31
نیلفروشان، محمدرضا. (1386). معماری ایرانی از آغاز تا دورة قاجاریه. تهران: انتشارات هماندیشان.
32
وحدت، سلمان؛ کریمی مشاور، مهرداد و بخشی بالکانلو، عادل. (1396). تحلیل فضایی مکانی عوامل مؤثر در ایجاد معنای مکان از دیدگاه کاربران و شهرسازان. نمونة موردی: شهر ارومیه. آمایش جغرافیایی فضا، 7(26)، 129-144.
33
ونتوری، رابرت. (1389). پیچیدگی و تضاد در معماری (ترجمة علیرضا میرترابی و محمدرضا منوچهری). تهران: سمیرا.
34
همدانی گلشن، حامد. (1394). بازاندیشی نظریة «نحو فضا»، رهیافتی در معماری و طراحی شهری، مطالعة موردی: خانة بروجردیها، کاشان. هنرهای زیبا-معماری و شهرسازی، 20(2)، 85-92.
35
Amdur, L. & Epstein Pleouchtch, M. (2012). Architect’s places, user’s places: place meanings at the new central bus station, TelAvive. Journal of Urban Design, 14(2), 147-161.
36
Ariel Windsong, E. (2010). There is no place like Homan: complexities in exploring Homan and place attachment. The Social Science Journal, (47), 200-207.
37
Carmona, M. (2006). Public Places-Urban Spaces. Oxford: Architectural Press.
38
Chang, D. & Penn, A. (1998). Integrated Multilevel Circulation in Dense Urban Areas: The Effect of Multiple Interacting Constraints in The Use of Complex Urban Areas. Environment and Planning and Design, (25), 507-538.
39
Childress, H. (1994). Place, narrative and relationship: a new approach to place attachment. Conference Proceedings of the 25th Annual Conference of the Environmental Design Research Association. San Antonio: Texas.
40
Forty, A. (2000). Words and Buildings: A Vocabulary of Modern Architecture. New York: Thames & Hudson Inc.
41
Gifford, R. (2002). Environmental Psychology: Principles and Practice. Canada: Optimal Books.
42
Gustafson, P. E. R. (2001). Meanings of place: everyday experience and theoretical conceptualizations. Journal of Environmental Psychology, 21(1), 5-16.
43
Hertzberger, H. (2008). Space and Learning: Lessons in Architecture 3. Rotterdam: 010 Publishers.
44
Hillier, B. & Hanson, J. (1984). The Social Logic of Space. Cambridge: Cambridge University Press.
45
Kim, Y. O. (1999). Spatial configuration, spatial cognition and spatial behavior: the role of architectural intelligibility in shaping spatial experience (Doctoral dissertation). Bartlett School of Architecture, Building, Environmental Design and Planning University College, London.
46
Lay, M. C. D., Reis, A., Dreux, V., Becker, D. & Ambrosini, V. (2005). Spatial configuration, spatial cognition and spatial behavior: syntactic and perceptual analysis of the market station area in Porto Alegra. In Proceedings from EDRA35, Vancouver, Canada.
47
Manzo, L. C. (2005). For better or worse: Exploring multiple dimensions of place meaning. Journal of Environmental Psychology, 25(1), 67-86.
48
Meesters, J. (2009). The meaning of activities in the dwelling and residential environment (Doctoral dissertation). Netherlands: Delft, University of Technology.
49
Relph, E. (1976). Place and Placelessness. London: Pion
50
Tuan, Y. F. (1977). Space and Place: The Perspective of Experience. London: Edward Arnold.
51
Vaughan, L (2007). The spatial syntax of urban segregation. Progress in Planning, (67), 205-294.
52
ORIGINAL_ARTICLE
قیاس تطبیقی خوانش ساکنین از شهر (منظر شهری) با طرحهای توسعة شهری بررسی انتقال منظر شهر سنتی به شهر معاصر شیراز
بیان مسئله: از دورة رضاشاه پهلوی تا کنون، توسعه و اقدام در شهر در پی «تعامل شهر با قوانین» و از طریق «وضع قوانین متمرکز» و تدوین ضوابط و مقررات یکپارچه، در قالب طرحهای توسعه و طرحهای جامع و تفصیلی، صورت گرفته است. بر این اساس، توسعة فضاهای شهری و مداخله در آنها برمبنای ادراک ساکنین بیش از آنکه بهعنوان امری کیفی صورت پذیرد، تابعی از اصول ریاضی و معطوف به معیارهای کمّی بوده و آنچه مربوط به کیفیت منظر شهری است، در قالب طرحهای موضعی و موضوعی، ضمیمة طرح جامع و طرح تفصیلی میشود.
هدف پژوهش: این تحقیق در پی آن است که کاستی موجود در طرحها و برنامههای توسعه را، که منجر به فروکاهی کیفی منظر شهر در دوران انتقال از شهر سنتی به شهر معاصر شده است، با توجه به مدل مفهومی منظر شهری، با قیاس تطبیقی برنامههای توسعه و خوانش ساکنین از شهر، بررسی کند.
روش پژوهش: این پژوهش با روش تحقیق کیفی و با تکیه بر پارادایم پدیدارشناسی در چهار گام صورت گرفته است. در گام اول سازمان فضایی شیراز و چرخشهای صورتگرفته در شهر در دورههای مختلف، با تکیه بر اسناد دست اول و دوم، به شیوة تفسیری-تاریخی بررسی شده است؛ در گام دوم طرحها و برنامههای توسعه در دورههای تاریخی مورد بررسی قرار گرفتهاند؛ در گام سوم قیاس تطبیقی بین خوانش ساکنین از شهر، مبتنی بر مدل مفهومی منظر شهری، و شیوة نگرش به منظر شهر در برنامههای توسعه انجام شده است؛ و در گام چهارم منظر شهرهای معاصر و معضلات پیش رو به روش تحقیق علّی (پسرویدادی) بررسی شده و علتها و عوامل بروز آشوب در منظر شهرها مورد مطالعه قرار گرفته است؛ گام چهارم تحقیق با بررسی وضعیت دورة گذار منظر شهر شیراز و تأثیر دیدگاه حاکم بر شکلگیری آن صورت پذیرفته است.
نتیجهگیری: علیرغم تأثیرات دستگاه حکومتی در توسعة شهر تا اواخر قاجار، اقدامات و توسعههای مردم و حاکمیت در فضاهای انضمامی صورت میگرفت که اقداماتی مبتنی بر تجربه-ادراک ساکنین بود. انتقال از منظر شهر سنتی به شهر معاصر در شیراز از دوران رضاشاه روی میدهد که تمایل به نظم حداکثری و استانداردسازی علیرغم ارتقای مؤلفههای کمّی شهر، منجر به تبدیل فضاهای انضمامی سهبعدی مبتنی بر تجربه-ادراک ساکنین به فضاهای انتزاعی دوبعدی و آزمایشگاهی شد. در خوانش وضع موجود، شناخت ابژهها (اشیا) در شهر، برمبنای علوم طبیعی و عدم اهتمام به تأویلها که فهم ساکنین از شهر را شکل میدهند، منجر به تقلیلگرایی در شناخت شهر و در نتیجه اقدامات شهری شده و به نظر میرسد علتالعلل بروز بحران در ادراک ساکنین از شهر است.
http://www.bagh-sj.com/article_129543_4410d56d557f343a9c3c244a82e59eaa.pdf
2021-05-22
45
58
10.22034/bagh.2020.238222.4597
منظر شهری
برنامههای توسعة شهری
فضا
دیدگاه حاکم
شیراز
مریم
اسماعیل دخت
mym.esmaeeldokht@ut.ac.ir
1
پژوهشگر دکتری معماری منظر، دانشکدة معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، ایران.
AUTHOR
سید امیر
منصوری
amansoor@ut.ac.ir
2
استادیار معماری، گروه معماری منظر، دانشکدة معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، ایران.
LEAD_AUTHOR
مهدی
شیبانی
m_sheybani@sbu.ac.ir
3
استاد بازنشستة معماری، گروه معماری منظر، دانشکدة معماری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
AUTHOR
آبراهامیان، یرواند. (1396). تاریخ ایران مدرن (ترجمة محمدابراهیم فتاحی). تهران: نشر نی.
1
اتحادیه، منصوره؛ پیرا، سعاد و روحی، حمید. (1393). زیر پوست شهر: راپورتهای نظمیة پلیس مخفی شیراز. تهران: تاریخ ایران.
2
افشار، آلجای. (1302). معارف در ایران. ایرانشهر. 2(3).
3
ایمانی جاجرمی، حسین؛ نوذرپور، علی؛ ایازی، سید محمد هادی؛ صالحی، اسماعیل؛ سعیدی رضوانی، سعید؛ عبداللهی، مجید و کاظمیان، غلامرضا. (1392). مدیریت شهری؛ جلد دوم: مدیریت شهری در ایران. تهران: تیسا.
4
تانکیس، فرن. (1394). فضا، شهر و نظریة اجتماعی (ترجمة حمیدرضا پارسی و آرزو افلاطونی). تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
5
حسینیفسایی، میرزاحسن. (1378). فارسنامة ناصری (تصحیح و تحشیة منصور رستگارفسایی). تهران: امیرکبیر.
6
زیباکلام، صادق. (1374). ما چگونه ما شدیم؟. تهران: روزنه.
7
سازمان اسناد ملی ایران. اسناد مربوط به بلدیه، شماره اسناد: 220-018125 و 220-018257 و 293-3533.
8
ساکما (سازمان اسناد ملی ایران). اسناد مربوط به بلدیة شیراز، شماره سند: 018125-220. ایران: سازمان اسناد ملی.
9
ساکما (سازمان اسناد ملی ایران). اسناد مربوط به بلدیة شیراز، شماره سند: 36971-240. ایران: سازمان اسناد ملی.
10
ساکما (سازمان اسناد ملی ایران). اسناد مربوط به بلدیة شیراز، شماره سند: 38533-253. ایران: سازمان اسناد ملی.
11
شهرداری شیراز. (1397). محلهبندی شهر شیراز با رویکرد توسعة همگون و متوازن. شیراز: معاونت برنامهریزی و توسعه سرمایه انسانی.
12
شیبانی، مهدی و اسماعیلدخت، مریم. (1394). شارباغ ایرانی، جایگاه باغ ایرانی در منظر شهری. منظر. 7(33)، 14-21.
13
علیپور، مهدی و حسنی، سیدحمیدرضا. (1389). پارادایم اجتهادی دانش دینی. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
14
غمامی، مجید (گردآورنده). (1392). بررسی وضعیت شهرسازی و برنامهریزی شهری و منطقهای در ایران معاصر در گفتوگو با عباس آخوندی، کمال اطهاری، بهروز پاکدامن، فیروز توفیق، سیدمحسن حبیبی، فریبرز رئیس دانا، زهره عبدی دانشپور، بهرام فریارصدری، سیدرضا هاشمی و فردین یزدانی. تهران: نشر افرند.
15
غنینژاد، موسی. (1377). تجددطلبی و توسعه در ایران معاصر. تهران: مرکز.
16
فاضلی، نعمتالله. (1395). بنیانهای نظری در مطالعات شهری. تهران: تیسا.
17
فکوهی، ناصر. (1383). انسانشناسی شهری. تهران: نشر نی.
18
فوکو، میشل. (1397). فراسوی ساختگرایی و هرمنوتیک (ترجمة حسین بشیریه). تهران: نشر نی.
19
قانون بلدیه. (1286). مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی. قابل دسترسی در: https://rc.majlis.ir/fa/law/show/90099
20
کاتوزیان، محمد علی همایون. (1380). تضاد دولت و ملت، نظریه تاریخ و سیاست در ایران (ترجمة علیرضا طیّب). تهران: نشر نی.
21
کالتورپ، پیتر. (1394). شهرنشینی در عصر تغییرات آب و هوا (ترجمة سیدحسین بحرینی و معین همتی). تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
22
گایینی، ابوالفضل و حسینزاده، امیر. (1391). پارادایم سهگانة اثباتگرایی، تفسیری و هرمنوتیک در مطالعات مدیریت و سازمان. راهبرد فرهنگ، 5(19)، 103-138.
23
گلکار، کوروش. (1387). محیط بصری شهر؛ سیر تحول از رویکرد تزیینی تا رویکرد پایدار. علوم محیطی، 5(4)، 95-114.
24
گنجی، اکبر (گردآورنده). (1371). سنت، مدرنیته، پستمدرن (گفتگوی اکبر گنجی با داریوش آشوری، حسین بشیریه، رضا داوری، موسی غنینژاد). تهران: مؤسسة فرهنگی صراط.
25
محملیابیانه، حمیدرضا. (1390). ارزیابی مفهوم منظر در طرحهای شهری، مقایسه تطبیقی سیر تکوین طرحهای جامع تهران با تجارب جهان. باغ نظر، 8(17)، 95-104.
26
مدنیپور، علی. (1395). طراحی شهری فضا و جامعه (ترجمة بهناز امینزاده و راضیه بیگیثانی). تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
27
معظمی، منوچهر. (1391). تعامل فرهنگ و معماری. پایاننامة منتشرنشدة دکتری معماری. دانشکدة معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، ایران.
28
منصوری، سید امیر. (1395). نقد و بررسی طرح جامع تهران، 86 (زیر نظر سید امیر منصوری). تهران: انتشارات پژوهشکدة نظر.
29
ندیم، مصطفی. (1394). خیابان کریمخانزند شیراز. شیراز: انتشارات فارسشناسی.
30
نظیف، حسن و مطلبی، قاسم. (1398). ارائة مدل مفهومی از خوانایی با تأکید بر تصور ذهنی. باغ نظر، 16(78)، 69-76.
31
وثوقی، محمدباقر و ستاری، علی. (1390). ساخت کالبدی-فضایی شیراز؛ از آغاز زندیه تا پایان عصر ناصری. پژوهشهای علوم تاریخی، 3(2)، 115-128.
32
Falco, E. (2017). Protection of coastal areas in Italy: Where do national landscape and urban planning legislation fail? Land Use Policy, (66), 80-89.
33
Romano, B. & Zullo, F. (2014). Land urbanization in central Italy: 50 years of evolution. Journal of Land Use Science, 9(2), 143-164.
34
Forman, R. T. T. (2014). Urban Ecology Science of Cities. New York: Cambridge University Press.
35
Tietjen, A. & Jørgensen, G. (2016). Translating a wicked problem: A strategic planning approach to rural shrinkage in Denmark. Landscape and Urban Planning, (154), 29-43.
36
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی رابطة اجزای کالبدی خانههای بومی اقلیم گرم و خشک ایران (مطالعة موردی: خانههای قاجاری یزد)
بیان مسئله: بحران انرژی و مسائل زیستمحیطی از مهمترین مشکلات انسان در جهان امروز است. برای مواجهه با این مشکل میتوان از راهکارهای استفادهشده در معماری بومی اقلیم گرم و خشک ایران بهره برد. معماران خانههای بومیِ اقلیم گرم و خشک موفق شدهاند، با استفاده از عناصر و مصالح کارآمد، روشها و اصولی را برای متعادلسازی حرارتی بناها به دست آورند که امروزه میتوانند در معماری مسکن در این اقلیم کارساز باشند. بهمنظور شناخت این اصول، این مقاله به بررسی رابطة اجزا و فضاهای ده خانة بناشده در دورة قاجار در شهر یزد میپردازد. بیشترین فراوانی در خانههای بومی اقلیم گرم و خشک در شهر یزد متعلق به خانههای دورة قاجار است، از این رو خانههای این دوره مورد بررسی قرار گرفتهاند. هدف پژوهش: شناخت رابطة بین اجزای کالبدی خانههای قاجاری یزد و نحوة تعامل معماری این خانهها با شرایط سخت اقلیمی هدف اصلی پژوهش حاضر است. پرسش اصلی این است که چه رابطهای میان ابعاد و هندسة حاکم بر این فضاها و عملکرد آنها نسبت به شرایط اقلیم گرم و خشک وجود دارد. روش پژوهش: برای یافتن رابطة فضاها با یکدیگر، و همچنین بررسی هندسة حاکم بر آنها، روش همبستگی انتخاب شده و استنتاج و تحلیل دادهها بر اساس مقایسه و استقرا صورت گرفته است. ابعاد و اندازهها از طریق مطالعات میدانی و جمعآوری اطلاعات به دست آمده و در جداولی دستهبندی شدهاند و تحلیل اقلیمی فضاها نیز در نمونههای منتخب انجام شده است. بهتبع هدفِ این پژوهشْ روشِ آن کاربردی، از نوع پیمایشی و کیفی-کمی است. در نهایت، با بررسی دادهها و جداول بهدستآمده، اصول طراحی و استانداردهای حاکم بر فضاها و روابط آنها حاصل شده است. نتیجهگیری: یافتههای پژوهش نمایانگر همسازی معماری این خانهها در کل و همچنین سازگاری عناصر جزئی آنها با شرایط اقلیم گرم و خشک است و درک درست معماران را از شرایط محیطی برای ایجاد آسایش در داخل بناها نشان میدهد. اعداد و نسبتهای دقیق حاصل از این پژوهش نشان میدهند که اجزا و فضاهای مختلف این خانهها مطابق اصول معماری اقلیمی طراحی شدهاند که رعایت این اصول میتواند در معماری جدید مسکن و همچنین کاهش هزینة انرژی مفید باشد.
http://www.bagh-sj.com/article_129544_25ddcf92922a793e47aa23db2808f3e7.pdf
2021-05-22
59
76
10.22034/bagh.2020.170445.3984
معماری بومی
اقلیم گرم و خشک
خانههای یزد
اجزای کالبدی
تطابق اقلیمی
یاسمن
یزدی
yazdiyasaman@yahoo.com
1
دکترای معماری، گروه معماری و شهرسازی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
AUTHOR
سید مجید
مفیدی شمیرانی
s_m_mofidi@iust.ac.ir
2
استادیار دانشکدة معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت، تهران، ایران.
LEAD_AUTHOR
ایرج
اعتصام
irag_s@hotmail.com
3
استاد گروه معماری و شهرسازی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
AUTHOR
احدی، پریسا. (1392). بررسی معماری اقلیمی حیاط در بناهای مسکونی بومی منطقة سرد ایران. پایاننامة منتشرنشدة دکتری. دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.
1
احمدی، زهرا. (1391). بازخوانی نقش گمشدة حیاط مرکزی در دستیابی به معماری پایدار. معماری اقلیم گرم و خشک، 2(2)، 25-40.
2
بمانیان محمدرضا؛ غلامی رستم، نسیم و رحمتپناه، جنت. (1389). عناصر هویتساز در معماری سنتی خانههای ایرانی (نمونة موردی: خانة رسولیان یزد). مطالعات هنر اسلامی، 7(13)، 55-68.
3
بیات، سارا. (1396). بررسی آسایش حرارتی در فضای نیمهباز مسکن بومی. پایاننامة منتشرنشدة کارشناسی ارشد. دانشکدة معماری، دانشگاه هنر، تهران.
4
پیرنیا، محمدکریم. (1380). سبکشناسی معماری ایرانی (تدوین غلامحسین معماریان). تهران: انتشارات پژوهنده معمار.
5
توسلی، محمود. (1381). ساخت شهر و معماری در اقلیم گرم و خشک ایران. تهران: نشرمرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری ایران.
6
حاجیقاسمی، کامبیز. (1383). گنجنامه، فرهنگ آثار معماری اسلامی ایران (دفتر چهاردهم: خانههای یزد). تهران: انتشارات روزنه.
7
دهخدا، علیاکبر. (1373). لغتنامة دهخدا. ذیل مدخل «حیاط». تهران: دانشگاه تهران و مؤسسة لغتنامة دهخدا.
8
سفلایی، فرزانه. (1383). تأثیر محیطی حیاط مرکزی در معماری مسکونی پایدار مناطق گرم و خشک ایران. پایاننامة منتشرنشدة دکتری معماری. دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.
9
سهرابی، سحر. (1394). بررسی کارایی اقلیمی ایوان در ابنیة سنتی اقلیم گرم و خشک. پایاننامة منتشرنشدة کارشناسی ارشد. دانشگاه هنر، تهران، ایران.
10
شایستهفر، مهناز و بهزادی، مهران. (1390). هماهنگی رنگ و نقش در تزئینات مسجد جامع یزد. مطالعات هنر اسلامی، 8(15)، 91-110.
11
نیکقدم، نیلوفر. (1392). الگوهای اقلیمی برای فضاهای عملکردی مسکن در اقلیم گرم و مرطوب. پایاننامة منتشرنشدة دکتری. دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.
12
معماریان، غلامحسین. (1387). آشنایی با معماری مسکونی ایرانی (گونهشناسی درونگرا). تهران: نشر دانش.
13
مفیدی شمیرانی، مجید. (1386). اقلیم و معماری (درسنامة دکتری تخصصی معماری). گروه معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.
14
Dunhamm, D. (1960). The Courtyard House as a Temperature Regulator. London: New Science.
15
Ferrer-Forés, J. J. (2010). Courtyard Housing: Environmental Approach in Architectural Education. Conference on Technology & Sustainability in the Built Environment. King Saud University, Riyadh, Saudi Arabia.
16
ORIGINAL_ARTICLE
مطالعه و تبیین راهبردهای احیای مرکز محلة پنجهشاه کاشان به منظور طراحی میانافزا و حفظ اصالت تاریخی آن
بیان مسئله: پنجهشاه از محلات قدیمی کاشان است و اصالتی ویژه دارد، لذا هرگونه اقدام در آن باید با هدف تداوم اصالت آن باشد. احیای بافت تاریخی کاشان تاکنون بهصورت متمرکز و در محدودهای خاص صورت گرفته و سایر مناطق آن رها شده است. این رویکرد باعث انزوای سایر مناطقِ باارزش و دورشدن از شکل واقعی آنها شده است. در گذشته، مرکز محلة پنجهشاه مجموعهای شامل بقعة «هارون بن موسی» (ع)، گرمابة آقاشاه، گذر و حجرههای متعدد، کارگاههای شعربافی، ورتابی، عصارخانه، کاروانسرا و آبانبار بوده است. این مجموعه، بهعنوان مرکزی مهم، نقشی بسزا برای ساکنان محله ایفا میکرده است. توسعة شهری در سالهای اخیر و گسترش خیابان باباافضل باعث تخریب این مجموعه، رو به انزوا رفتن، عدم درک درست از آن و دورشدن این بافت از چهرة اصیل خود شده است. امروزه از این مجموعه صرفاً بقعه، آبانبار و تعدادی از حجرههای آن بهصورت مجزا از هم باقی مانده است. چنین تغییراتی سبب برهمزدن ساختار منسجم محله، تخریب تدریجی بناها، کاهش جایگاه اجتماعی و کمرنگشدن اصالت و هویت محلی آن شده است. آثار باقیمانده شواهدی تاریخی برای آیندگان و ساکنان این محلة تاریخیاند، تا اصالت و هویت این منطقه را به ایشان یادآور شوند. اکنون این معدود آثار باقیمانده نیز در وضعیتی نابسامان قرار گرفتهاند و از جمله بیم آن میرود که پس از چندی اثری از حجرههای گذر باقی نماند.
هدف پژوهش: مطالعه و شناسایی چالشهای موجودِ بافت، نقاط قوت و فرصتها، نقاط ضعف و تهدیدهای پیش روی آن، از اهداف این پژوهش بوده است.
روش پژوهش: روش تحقیق در این پژوهش توصیفی-تحلیلی و تاریخی است؛ ابتدا، بر اساس مطالعات کتابخانهای، و با بهرهگیری از اسناد و قوانین بینالمللیِ مداخله در بافتهای تاریخی و تحقیقات میدانی، به توصیف و تفسیر وضعِ موجود بافت و چالشهای آن پرداخته شده است. سپس، با سنجش راهبردهای مسئله بر اساس تکنیک سوات (SWOT)، راهبردهای چندگانة حفاظتی، مدیریتی، تهاجمی و رقابتی برای مداخله در بافت ارائه شده است. و با استفاده از پلانی راهبردی، برنامهای بهعنوان چارچوب احیا و طراحی میانافزا در بافت مطرح شده است.
نتیجهگیری: یافتههای پژوهش نشان میدهند که این بافت نیازمند سه راهکار کلیِ کیفی و ساماندهنده، حفاظت و احیا و راهکارهای پیشنهاددهندة برنامة فیزیکی و کاربری است.
http://www.bagh-sj.com/article_129545_dc6dc1a8e8de53780912e68693448b58.pdf
2021-05-22
77
94
10.22034/bagh.2020.228648.4529
بافت تاریخی
محلة پنجهشاه
حفاظت
سوات (SWOT)
راهکارهای احیا
حمیدرضا
فرشچی
farshchi46@kashanu.ac.ir
1
استادیار، گروه معماری، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران
LEAD_AUTHOR
حانیه
اویسی
haniehoveisi@gmail.com
2
دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری، دانشکدة معماری و هنر، دانشگاه کاشان، ایران.
AUTHOR
بیانکا، استفانو و جودیدو، فیلیپ. (1390). قاهره: باززندهسازی یک کلانشهر تاریخی (ترجمة سعیده محتشمامیری). تهران: نشر فضا.
1
پدرام، بهنام؛ اولیاء، محمدرضا و وحیدزاده، رضا. (1390). ارزیابی اصالت در فرآیند حفاظت از آثار تاریخی ایران: ضرورت توجه به تداوم فرهنگ بومی آفرینش هنری. مرمت و معماری ایران (مرمت آثار و بافتهای تاریخی، فرهنگی)، 1(2)، 1-17.
2
توسلی، محمود؛ منصوری، محمود؛ بنیادی، ناصر و مؤمنی، محمدحسن. (1368). طراحی شهری در بافت قدیم شهر یزد. تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری ایران.
3
ترکزبان، شقایق و محمدمرادی، اصغر. (1390). ضوابط طراحی معماری در بافتهای تاریخی. شهر و معماری بومی، 1(1)، 53-66.
4
جیحانی، حمیدرضا؛ عمرانیپور، علی و رجبی، فاطمه. (1397). مطالعه و تبیین چارچوب و راهبردهای حفاظت از بازار تاریخی نراق و محدوده شهری پیرامون. مطالعات معماری ایران، 14، 47-77.
5
حبیبی، سیدمحسن و مقصودی، ملیحه. (1391). مرمت شهری: تعاریف، نظریهها، تجارب، منشورها و قطعنامههای جهانی، روشها و اقدامات شهری. تهران: مؤسسة چاپ و انتشارات دانشگاه تهران.
6
دوانی، علی. (1388). مفاخر مکتب اسلام: سید فضلالله راوندی. درسهایی از مکتب اسلام، 2(2)، 59-65.
7
شاهتیموری، یلدا و مظاهریان، حامد. (1391). رهنمودهای طراحی برای ساختارهای جدید در زمینة تاریخی. هنرهای زیبا - معماری و شهرسازی، 17(4)، 1-15.
8
شیروانی، مریم؛ احمدی، حسین و وطندوست، رسول. (1395). بازشناسی ارزشی و عوامل تأثیرگذار بر دگرگونی دیدگاههای ارزشی در حفاظت از میراث فرهنگی در قرن حاضر. هنرهای زیبا - معماری و شهرسازی، 21(4)، 39-50.
9
صدر حاجسیدجوادی، احمد، خرمشاهی، بهاءالدین و فانی، کامران. (1375). دایرهالمعارف تشیع (جلد 3). تهران: شهید سعید محبی.
10
عطارها، مسعود. (1397). مصاحبة حضوری نگارنده با مسعود عطارها (کارشناس بافت کاشان و از ساکنان قدیمی محلة پنجهشاه). تاریخ مصاحبه: اردیبهشت 1397.
11
فیلدن، برنارد و یوکیلتو، یوکا. (1386). راهنمای مدیریت برای محوطههای میراث جهانی (ترجمة پیروز حناچی). تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
12
فلاحت، محمدصادق. (1384). نقش طرح کالبدی در حس مکان مسجد. هنرهای زیبا، 22، 35-42.
13
قادریان، مسعود. (1396). چهارچوب توسعة میانافزا در بافتهای تاریخی؛ بررسی موردی: دستور کار طراحی سایت ایلچیخان در بافت یزد. نامة معماری و شهرسازی، 10(19)، 93-112.
14
قدیری، بهرام و آراسته، شیوا. (1385). ساختارهای جدید در محیطهای تاریخی. تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
15
مشهدی نوشآبادی، محمد. (1394). ویژگیهای ساختاری و نمادین توغ ایرانی. تاریخ و تمدن اسلامی، 11(22)، 109-134.
16
مهندسین مشاور شهر و برنامه. (1362). طرح تفصیلی شهر کاشان (گزارشهای 1، 2، 3 و 4): اولویتها، ترافیک و محتوای طرح تفصیلی (طرح منتشرنشده).
17
مهندسین مشاور نقش جهان-پارس. (1388). گزارش طرح جامع شهر کاشان (طرح منتشرنشده).
18
نراقی حسن. (1382). آثار تاریخی شهرستانهای کاشان و نطنز. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
19
نیلی، رعنا؛ دیبا، داراب و مهدوینژاد، محمدجواد. (1396). بررسی و بازتاب مفهوم اصالت در معماری معاصر ایران (مطالعة موردی: منتخبی از آثار شاخص معماری معاصر ایران). علوم و تکنولوژی محیط زیست، ) (در دست انتشار)، 1-13.
20
Gilmore, J. H. & Pine, B. J. (2007). Authenticity: What Consumers Really Want? Boston, MA: Harvard Business School Press.
21
ICOMOS. (1996). The declaration of San Antonio. Texas, Icomos. Retreived from: https://www.icomos.org/en/charters-and-texts/179-articles-en-francais/ressources/charters-and-standards/188-the-declaration-of-san-antonio
22
Jokilehto, J. (2007). International charters on urban conservation: some thoughts on the principles expressed in current international doctrine. City & Time, 3(3), 23-42.
23
Nara Charter. (1994). The Nara document on authenticity. The Nara Conference on Authenticity, Nara, Japan. Retreived from: https://www.icomos.org/charters/nara-e.pdf
24
Stovel, H. (2007). Effective use of authenticity and integrity as world heritage qualifying conditions. City & Time, 2(3), 21-36.
25
Worthington, J. (1998). Managing and moderating change. In J. Warren, J. Worthington & S. Taylor (Eds.), Context: New Buildings in Historic Settings. York: Architectural Press.
26
ORIGINAL_ARTICLE
رقص، سرمایهای نمادین؛ گزینهای برای توسعة گردشگری ایران
بیان مسئله: رقص، یکی از هنرهای هفتگانه که قدمتی همپای تمدن انسان دارد، دنبالهای از حرکات هدفمند و نمادین انسانی است که دارای ارزش زیباییشناسانه است و کنشگران آن در فرهنگهای متفاوت، جلوههای گوناگونی از آن را به اجرا و نمایش میگذارند. این هنر انسانی ظرفیت بالایی در توسعة فردی، توسعة اجتماعی و فرهنگی دارد و قابل تبدیلشدن به سرمایهای نمادین است؛ بهطوری که میتواند توسعة گردشگری کشور را به همراه داشته باشد. هرچند رقص همانند دیگر عرصههای جلوهگری انسان میتواند طیفی از ابتذال تا تعالی را در برگیرد. هدف پژوهش: این پژوهش بدان سبب ضرورت دارد که نشان دهد چنانچه جنبهها و آثار والای این هنر بازخوانی و ترویج شود، میتوان از بیشمار فوائد اجرای آن در سطح جامعه سود جست و به عنوان سرمایهای نمادین برای آن برنامهریزی کرد و از قبل آن به شکوفایی در حوزة گردشگری فرهنگی و خلاق دست یافت. روش تحقیق: در این مقاله محقق با انجام مطالعات کتابخانهای و روش تحقیق توصیفی-تحلیلی، به سؤال تحقیق پاسخ داده است. نتیجهگیری: نتایج این مقاله با واکاوی رقص در حوزة فردی و اجتماعی نشان میدهد که این هنر دیرپای انسانی غنای جسم و جان و جمع را افزون میکند زیرا سبب درک لذت زندگی در حال و تجربة حس رهایی و وارستگی شده و به افزایش نشاط، عقلانیت و تابآوری اجتماعی میانجامد و شایسته است جامعة علمی، سیاستگذاری و اجرایی کشور با التفات بیشتر به این حوزة مغفول نظر کنند و از زیانهای فردی، اجتماعی و ملی که تا کنون دامنگیرمان شده بکاهند.
http://www.bagh-sj.com/article_128844_bfb75dc96d02cd9053ef65020a0539be.pdf
2021-05-22
95
104
10.22034/bagh.2021.244363.4638
رقص
آیین
سرمایة نمادین
توسعة گردشگری
مهرنوش
بستهنگار
mnegar51@gmail.com
1
دکتری مدیریت گردشگری، استادیار پژوهشکدة توسعة تکنولوژی، جهاد دانشگاهی، تهران، ایران.
LEAD_AUTHOR
افرازیده، سیدمحسن و میرج فیروزی، رضا. (1397). تحلیل اجتماعپذیری در محیطهای ساخته شده (مطالعة موردی: مرکز سماع و رقصهای آیینی ایران)، همایش جامع بینالمللی مهندسی عمران، معماری و شهرسازی ایرانی اسلامی، تهران: مرکز همایشهای کوشا گستر.
1
امجدی، ستاره؛ عسگریان، خسرو و لولویی، کیوان. (1395). بررسی نقش انسانی در رقصهای آیینی برروی سفالینهها، هفتمین کنفرانس بینالمللی اقتصاد و مدیریت. سوئد: دانشگاه دولتی دالارنا، مرکز ارتباطات دانشگاهی.
2
الیاده، میرچا. (1393). اسطوره بازگشت جاودانه (ترجمة بهمن سرکاراتی). تهران: نشر طهوری.
3
امانی، احمد. (1384). رقص کردی و رواندرمانی. تازههای رواندرمانی، (37-38)، 73.
4
تافلر، الوین و تافلر، هایلدی. (2006). ثروت انقلابی (ترجمة رضا امیر رحیمی). تهران: انتشارات ماهی.
5
جباری، اکبر. (1399). امکان استعلایی شکرگزاری چیست؟تاریخ مراجعه: 20/11/1399 قابل دسترس در:https://telegram.me/drakbarjabari
6
حاتمی، عباس. (1397). تحلیلی بر هنر ششم. پایگاه خبری تحلیلی صدای معلم، تاریخ مراجعه: 12/10/1399 قابل دسترس در: http://www.sedayemoallem.ir
7
خدامی، علیرضا؛ رحمانی، جبار و شریفی، عالمه. (1391). رقص، فرهنگ و مذهب؛ نگاهی انسانشناختی به رقصهای سنتی، پژوهشهای انسانشناسی ایران، 2(2)، 69 -87.
8
دادور، ابوالقاسم و رحیمی، محمد. (1391). بررسی تحلیلی مظاهر و مضامین رقص شیوا. جلوة هنر، (8)، 5-19.
9
دوامیری، شهرزاد و حیاتی، حامد. (1396). بررسی اصول طراحی معماری مرکز رقصهای ایرانی براساس اصول و مفاهیم نهفته در رقص سماع، چهارمین کنفرانس بینالمللی فناوریهای نوین در مهندسی عمران، معماری و شهرسازی،تهران: مؤسسه آموزش عالی صالحان.
10
رشیدی، عبدالرضا و غفاری، محمدرضا. (1399). تأثیر الگوهای جامعة کشاورزی بر رقص بومی دروم - دروم مازندران، چهارمین کنفرانس بینالمللی علوم انسانی، اجتماعی و سبک زندگی، تفلیس: سازمان بینالمللی مطالعات دانشگاهی.
11
رنانی، محسن. (1392). سرمایههای نمادین گرانیگاه توسعه.فصلنامه فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی دریچه، 9(29)، 10-16.
12
رنانی، محسن. (1394). هنرها و صناعات فراموش شده، اردیبهشت 1394، اصفهان. تاریخ مراجعه: 15/07/1399 قابل دسترس درhttp://renani.net/index.php/texts/non-ec-articles/533-renani-article2-155
13
رنانی، محسن. (1395). سرمایههای نمادین عامل توسعه، روزنامه آرمان امروز. تاریخ: 03/06/1395، قابل دسترس درhttp://isiew: ir/2016/
14
رنانی، محسن. (1398 الف). هویت شهروندی، پیشنیاز هویت ملی؛ از سلسله میزگردهای توسعه، جلسه 21، قومیت، همبستگی و توسعه، برگزار شده توسط پویش فکری توسعه 26 آذر ماه 1398، قابل دسترس در https://pooyeshfekri.com
15
رنانی، محسن. (1398 ب). اولین میزگرد ورزش و توسعة ایران، از سلسله میزگردهای توسعه، جلسه 17، برگزار شده توسط پویش فکری توسعه، تاریخ مراجعه: 28/04/1398، قابل دسترس درhttps://pooyeshfekri.com/sport-and-development/
16
سرودی، معاد. (1390). توصیف کلی رقص ازوا از دیدگاه مردمشناسی، روستای گیاهدان، جزیرة قشم، همایش ملی قشم و چشمانداز آینده، قشم، ایران.
17
شریعتی، ابوذر. (1398). نیچه و رقص و خنده، تاریخ مراجعه: 10/10/1399. قابل دسترس درaboozarshariati@
18
طاهری، صدرالدین. (1390). رقص، بازی، نمایش؛ بررسی کنشهای نمایشی در آثار پیش از اسلام ایران، نشریه هنرهای زیبا- هنرهای نمایشی و موسیقی، (43)،41-49.
19
فخاریسالم، آزیتا و لولویی، کیوان. (1395). همسویی جهان معماری با موسیقی و رقص عرفانی. کنفرانس بینالمللی فرهنگ، هنر و معماری اسلامی، جزیره کیش: مؤسسه همایش آگرین پرتو.
20
فرشیدیانفر، ساناز و زندهدلان، آناهیتا. (1396). بررسی هنرهای نمایشی (رقص فولکوریک) و تأثیر آن بر ارتقای تعاملات اجتماعی در اقوام مختلف در خراسان، دومین همایش بینالمللی عمران، معماری و شهر سبز پایدار، همدان: دبیرخانة همایش.
21
فیاض، ابراهیم و ایزدی جیران، اصغر. (1390). یاللی: حرکت و معنا در یک رقص آذربایجانی، پژوهشهای انسانشناسی ایران. 1(1)، 9.
22
کیان، نیما. (1383). مبانی تئوریک رقص: مقدمهای بر فرهنگ نام و واژهگزینی برای ردههای باله در زبان فارسی. تهران: سازمان باله ایران.
23
گریوانی، مریم. (1398). تاریخ مراجعه: 09/07/1399 قابل دسترس در @MostafaTajzadeh
24
محفوظ، فروزنده. (1388). پژوهشی در رقصهای ایرانی از روزگاران باستان تا امروز، فصلنامه فرهنگ و هنر، (29-30)،175-200.
25
محمدی، سرور و عارف، محمد. (1393). بازنمود فرهنگ و هویت ملی در هنرهای مردمی: بررسی تحلیلی و خاستگاه شناختی رقصهای مردمی استان کردستان، اولین کنفرانس ملی تحقیق و توسعه در هزاره سو. علیآباد کتول: دانشگاه آزاد اسلامی واحد علیآباد کتول.
26
محمدی، سرور و عارف، محمد. (1394). خاستگاه شناختی رقصهای کردی، سومین کنفرانس ملی جامعهشناسی و علوم اجتماعی، تهران: مؤسسه اطلاعرسانی نارکیش.
27
ملکیان، مصطفی. (1398). سخنرانی معنای زندگی، آبان ماه، بیمارستان روزبه، تاریخ مراجعه:01/07/1399 قابل دسترس در: mostafamalekian@
28
مهدوی، ناصر. (1394). محرم 1437. تاریخ مراجعه:15/07/1399 قابل دسترس در: kanoun_neshan@
29
مهری، حامد. (1398). برگردانی از کتاب نارنجی، تاریخ مراجعه: 10/10/1399 قابل دسترس درLAHZEHAL@
30
میرمیران، سیدمجتبی و مسعودی، مژگان. (1394). مطالعة تطبیقی رقص قاسمآبادی و رقص تالشی، همایش ملی تالششناسی، رشت: اداره کل میراث فرهنگی، صنایعدستی و گردشگری گیلان.
31
وروانی، محیا. (1397). سرمایة نمادین: از کمانچه کلهر تا مقبره هارونالرشید. تاریخ مراجعه: 15/07/1399 قابل دسترس در https://tejaratnews.com/training/
32
Barnard, A. & Spencer, J. (1996). Encyclopedia of social and cultural anthropology. Retrieved from https://www.taylorfrancis.com/books/mono/10.4324/9780203458037/encyclopedia-social-cultural-anthropology-dr-alan-barnard-jonathan-spencer.
33
Dollfus, G. (1974). Les Fouilles A Djaffarabad de 1972 A 1974, Cahiers de la Délégation Archéologique Française, (5), 5-11.
34
Hanna, J. L. (2006). Dancing for health: Conquering and preventing stress. United states: Rowman Altamira.
35
Hanna, J. L. (2014). Dancing to learn: the brain’s cognition, emotion, and movement. United states: Rowman & Littlefield.
36
Sheets-Johnstone, M. (2012). From movement to dance. Phenomenology and the Cognitive Sciences, 11(1), 39-57.
37
Kiann, N. (2000). Persian Dance and Its Forgotten History. Eastern Dance Forum. Retrieved from http://www.artira.com/danceforun/histori/contemporay.html.
38
TED. (2016). Retrieved from @DailyTED1.
39
ORIGINAL_ARTICLE
شناسایی استراتژیهای بازآفرینی فرهنگ مبنا در محدودههای تاریخی شهرهای ایران؛ مورد مطالعه: محلة فیضآباد کرمانشاه
بیان مسئله: تجربههای جهانی اخیر حکایتگر آن است که رویکرد بازآفرینی فرهنگ مبنا نقش مهمی در ارتقاء کیفیت زندگی شهری به ویژه در محدودههای تاریخی- فرهنگی داشته است. در تجربههای شهری یک دهة اخیر ایران نیز با توجه به سابقة غنی فرهنگی، توجه به این موضوع رو به افزایش بوده است. یک تحلیل کلنگر به مطالعات موجود نشان میدهد فرایند روشنی برای شناسایی و تدوین استراتژیهای بازآفرینی فرهنگ مبنا ارائه نشده و عمدتاً به دستاوردهای تجارب پرداخته شده است. هدف پژوهش: دستاورد اصلی پژوهش ارائة فرایندی جامع در راستای چگونگی شناسایی استراتژیهای بازآفرینی فرهنگ مبنا است، به گونهای که اولویتهای استراتژیها براساس ماهیت محدوده تعیین میشود. روش پژوهش: مبتنی بر مورد پژوهشی محدودة تاریخی فیضآباد در کرمانشاه، به عنوان محدودهای با داراییهای فرهنگی قابل توجه و تجربة پروژههای فرهنگی معاصر، این پژوهش ترکیبی از روشهای کیفی و کمی بوده و از تحلیل محتوا، تحلیل تفسیری-تاریخی و تحلیل چیدمان فضا جهت دستیابی به استراتژیهای متناسب با محدوده بهره میگیرد. در فرایند شناسایی استراتژیها، ابتدا براساس تحلیل ادبیات جهانی یک مدل مفهومی جامع در زمینة استراتژیها و سیاستهای کاربردی در بازآفرینی فرهنگ مبنا تدوین شده است. چهار گام تحلیل تحولات داراییهای فرهنگی، شناسایی پروژههای فرهنگی در محدوده و سپس سنجش تصویر ذهنی ساکنان نسبت به این پروژهها، اولویتبندی استراتژیهای مستخرج از مدل مفهومی براساس نظرات متخصصین و ساکنان و در نهایت مکانمندکردن استراتژیها فرایند روشنی برای اتخاذ استراتژیهای مناسب جهت بازآفرینی فرهنگ مبنا در محدودة تاریخی کرمانشاه و دیگر شهرهای تاریخی ایران فراهم میآورد. نتیجهگیری: مبتنی بر فرایند پیشنهادی این پژوهش در محلة فیضآباد کرمانشاه چهار استراتژی نقشآفرینی بازیگران محلی، ارتقاء کیفیت محیط شهری، استفادة مجدد از ابنیة باارزش و ساختمانهای کنار گذاشته شده و توسعة مختلط، در دستة اول اولویت قرار میگیرند.
http://www.bagh-sj.com/article_119680_7600e8d7fed5d1826c9a451c8269e22e.pdf
2021-05-22
105
120
10.22034/bagh.2020.226057.4511
بازآفرینی فرهنگ مبنا
محدودة تاریخی
استراتژیهای فرهنگ مبنا
کرمانشاه
فرناز
ابراهیمی قربانی
farnazebrahimi2@gmail.com
1
کارشناس ارشد طراحی شهری، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
AUTHOR
احسان
رنجبر
e.ranjbar1983@gmail.com
2
استادیار گروه شهرسازی، دانشگاه تربیت مدرس تهران، ایران.
LEAD_AUTHOR
علیرضا
عندلیب
a.andalib@srbiau.ac.ir
3
دانشیار گروه شهرسازی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
AUTHOR
افسری بجستانی، سپیده. (1395). تدوین چارچوب طراحی شهری در محدودههای فرهنگی-تاریخی مبتنی بر رویکرد بازآفرینی فرهنگ مبنا (نمونه موردی: بافت تاریخی مشهد). پایاننامة کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشکدة هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
1
برومند سرخابی، هدایتالله. (1388). در جستجوی هویت شهریکرمانشاه. تهران: مرکز مطالعاتی و تحقیقاتی شهرسازی و معماری.
2
طرح ساماندهی بافت مرکزی شهر کرمانشاه. (1382). مهندسان مشاور تدبیرشهر.
3
کلهرنیا، بیژن. (1380). تجربههای نوسازی و بهسازی بافتهای قدیمی در کرمانشاه. هفت شهر، 1(3)، 81-88.
4
لطفی، سهند. (1390). بازآفرینی شهری فرهنگ مبنا: تأملی بر بنمایههای فرهنگی و کنش بازآفرینی، نشریة هنرهای زیبا - معماری و شهرسازی، (45)، 47-60.
5
Austin, T. (2012). Culture-led City Regeneration: Design Methodologies. Central Saint Martins College of Arts and Design. London: University of the Arts London.
6
Bailey, C., Miles, S. & Stark, P. (2007). Culture-led urban regeneration and the revitalization of identities in Newcastle, Gateshead and The North East Of England. International Journal of Cultural Policy, 10(1), 47-65.
7
Bassett, K. (1993). Urban cultural strategies and urban regeneration: a case study and critique. Environment and Planning, 25(12), 1773-1788.
8
Bayliss, D. (2004). Creative Planning in Ireland: The Role of Culture-led Development in Irish Planning. European Planning Studies, 12(4), 497–515.
9
Binns, L. (2005). Capitalising on Culture: an Evaluation of Culture-led Urban Regeneration Policy. Ireland: Dublin Institute of Technology.
10
Cudny, W. (2014). Festivals as a subject for geographical research. Geografisk Tidsskrift-Danish Journal of Geography, 114(2), 132-142.
11
Evans, G. & Shaw, P. (2004). The Contribution Of Culture To Regeneration In The UK: A Review Of Evidence. A report to the Department for Culture Media and Sport. London: London Met
12
Evans, G. (2005). Measure for Measure: Evaluating the Evidence of Culture’s Contribution to Regeneration. Urban Studies, 42(5-6), 959–983.
13
Ferilli , G., Sacco, P. L. Blessi, T. G. & Forbici, S. (2016).Power to the people: when culture works as a social catalyst in urban regeneration processes (and when it does not), European Planning Studies, 25(2), 241-258.
14
Griffiths, R. (1995). Cultural strategies and new modes of urban intervention. Cities, 12(4), 253–265.
15
García, B. (2004). Cultural Policy and Urban Regeneration in Western European Cities: Lessons from Experience, Prospects for the Future. Local Economy, (19), 312.
16
García, B. (2005). Deconstructing the City of Culture: The Long-term Cultural Legacies of Glasgow 1990. Urban Studies, 42(5-6), 841–868.
17
Grodach, C. & Loukaitou-Sideris, A. (2007). Cultural Development Strategies And Urban Revitalization, A survey of US cities. International Journal of Cultural Policy, 13(4), 349–370.
18
Gunay, Z. & Dokmeci, V. (2012). Culture-led regeneration of Istanbul waterfront: Golden Horn Cultural Valley Project. Cities, 29(4), 213–222.
19
Hamnett, C. & Shoval, N. (2003). Museums as ‘Flagship’ of Urban Development. In Cities and visitors: Regulating people, markets and city space, edited by L. Hoffman, S. Fainstein, and D. Judd, 217–36. Malden, MA: Blackwell. Jones, P. & Evans, J. (2008). Urban regeneration in the UK; Theory and practice. London: Sage Publications Ltd.
20
Keating, M. & De Frantz, M. (2004). Culture-led strategies for urban regeneration: a comparative perspective on Bilbao. International Journal of Iberian Studies, 16(3), 187–194.
21
Landry, C. (2006). The art of city-making. Australian Planner, 43(4), 47–47.
22
Lazarevi´ca, E. V., Koruˇznjakb, A. B. & Devetaković, M. (2016). Culture design-led regeneration as a tool used to regenerate deprived areas. Belgrade—The Savamala quarter; reflections on an unplanned cultural zone. Energy and Buildings, (115), 3-10.
23
Lee, C.H. (2012). Culture-led regeneration: an opportunity for sustainable urban regeneration in Hong Kong? HKU Theses Online (HKUTO). Hong Kong: University of Hong Kong, Pokfulam, SAR.
24
McCarthy, J. (2006). Regeneration of Cultural Quarters: Public Art for Place Image or Place Identity? Journal of Urban Design, 11(2), 243–262.
25
Middleton, C. & Freestone, P. (2008). The Impact of Culture-led Regeneration on Regional Identity in North East England. Regional Studies Association International Conference, The Dilemmas of Integration and Competition Prague, Czech Republic.
26
Mikulić, D. & Petrić, L. (2014). Can culture and tourism be the foothold of urban regeneration? A Croatian case study. Original scientific paper, 62(4), 377 – 395.
27
Montgomery, J. (1995). The story of Temple Bar: Creating Dublin’s Cultural Quarter. Planning Practice and Research, 10(2), 135–172.
28
Mollenkopf, J. H. & Castells, M. (1991). Dual city. New York: Russell Sage Foundation.
29
Northall, P. & Bradford, V. (2007). Culture Led Regeneration & Local Art Communities. CLES, 1-9
30
Paiola, M. (2008). Cultural Events as Potential Drivers of Urban Regeneration: An Empirical Illustration. Industry and Innovation, 15(5), 513–529.
31
Papanikolaou, P. (2012). The European Capital of Culture: The Challenge for Urban Regeneration and Its Impact on the Cities. International Journal of Humanities and Social Science, 2(17), 268-273.
32
Park, G. (2014). The role of cultural development in urban strategy: The Hub City of Asian Culture in Gwangju, Korea. Thesis submitted for the degree of Doctor of Philosophy at the University of Leicester, School of Museum Studies. united lindom: University of Leicester.
33
Pastak, I. & Kahrik, A. (2016). The Impacts of Culture-led Flagship Projects on Local Communities in the Context of Post-socialist Tallinn. Czech Sociological Review, 52(6), 963-990.
34
Rahbarianyazd, R. & Doratli, N. (2017). Assessing the contribution of cultural agglomeration in urban regeneration through developing cultural strategies. European Planning Studies, 25(10), 1714–1733.
35
Ranjbar. E. & Afsari Bajestani, S. (2017). A cultural evaluation of the contemporary experiences of urban space regeneration in historic cities of Iran. REHAB2017. 3th International Conference on Preservation, Maintenance and Rehabilitation of Historical Building and Structure, 621-635.
36
Rius-Ulldemolins, J. (2014). Culture and Authenticity in Urban Regeneration Processes: Place Branding in Central Barcelona. Urban Studies, 51(14), 3026–3045.
37
Sacco, P. L. & Blessi, T. G. (2009). The Social Viability of Culture-led Urban Transformation Processes: Evidence from the Bicocca District, Milan. Urban studies, 46(5-6), 1115-1135.
38
Safdari, S., Pourjafar, M.R. & Ranjbar, E. (2014). Culture led regeneration, grounds of promoting cultural interactions (Case Study: the historical context of Mashhad). Haft Shahr, Journal of The Urban Development and Organization, 4(47-48), 25-39.
39
Santos, J. F. (2014). The Role Of Cultural Mega Events In The Enhancement Of City’s Image Attributes: Differences Between Engaged And Attendee Participants. The Clute Institute International Business & Education Conferences, 444-1- 444-12.
40
Sargent, J. (2006). Culture at the Heart of Regeneration–A North East perspective. Newcastle: Culture North East.
41
Scott, A. J. (2000). The cultural economy of cities: Essays on the geography of Image producing industries. London: Sage.
42
Skot-Hansen, D., Hvenegaard Rasmussen, C. & Jochumsen, H. (2013). The role of public libraries in culture-led urban regeneration. New Library World, 114(1/2), 7-19.
43
Tavano Blessi, G. Tremblay, D-G. Sandri, M. & Pilati, T. (2012). New trajectories in urban regeneration processes: Cultural capital as source of human and social capital accumulation – Evidence from the case of Tohu in Montreal. Cities, 29(6), 397–407.
44
Smith, M.K. (2006). Tourism, culture and regeneration. London: Cabi.
45
Tomiuc, A. (2016). Development strategies and cultural policies in Romania. The case of Cluj-Napoca, (40), 145-165.
46
Vickery, J. (2007). The Emergence of Culture-led Regeneration: A policy concept and its discontents. Coventry: University of Warwick.
47
Wansborough, M. & Mageean, A. (2010). The Role of Urban Design in Cultural Regeneration. School of Planning and Landscape. Journal of Urban Design, 5(2), 181-197.
48
Yiwei, W. (2009-2010). Urban regeneration through culture-led creativity. Milan: Polytechnic University of Milan.
49