%0 Journal Article %T رقص، سرمایه‏‌ای نمادین؛ گزینه‌‏ای برای توسعة گردشگری ایران %J باغ نظر %I پژوهشکده هنر، معماری و شهرسازی نظر %Z 1735-9635 %A بسته‌نگار, مهرنوش %D 2021 %\ 05/22/2021 %V 18 %N 96 %P 95-104 %! رقص، سرمایه‏‌ای نمادین؛ گزینه‌‏ای برای توسعة گردشگری ایران %K رقص %K آیین %K سرمایة نمادین %K توسعة گردشگری %R 10.22034/bagh.2021.244363.4638 %X بیان مسئله: رقص، یکی از هنرهای هفت‏گانه که قدمتی همپای تمدن انسان دارد، دنباله‏ای از حرکات هدفمند و نمادین انسانی است که دارای ارزش زیبایی‏شناسانه است و کنشگران آن در فرهنگ‏های متفاوت، جلوه‏های گوناگونی از آن را به اجرا و نمایش می‏گذارند. این هنر انسانی ظرفیت بالایی در توسعة فردی، توسعة اجتماعی و فرهنگی دارد و قابل تبدیل‌شدن به سرمایه‏ای نمادین است؛ به‌طوری که می‏تواند توسعة گردشگری کشور را به همراه داشته باشد. هرچند رقص همانند دیگر عرصه‏های جلوه‏گری انسان می‏تواند طیفی از ابتذال تا تعالی را در برگیرد. هدف پژوهش: این پژوهش بدان سبب ضرورت دارد که نشان دهد چنانچه جنبه‏ها و آثار والای این هنر بازخوانی و ترویج شود، می‏توان از بی‏شمار فوائد اجرای آن در سطح جامعه سود جست و به عنوان سرمایه‏ای نمادین برای آن برنامه‏ریزی کرد و از قبل آن به شکوفایی در حوزة گردشگری فرهنگی و خلاق دست یافت. روش تحقیق: در این مقاله محقق با انجام مطالعات کتابخانه‏ای و روش تحقیق توصیفی-تحلیلی، به سؤال تحقیق پاسخ داده است. نتیجه‌گیری: نتایج این مقاله با واکاوی رقص در حوزة فردی و اجتماعی نشان می‏دهد که این هنر دیرپای انسانی غنای جسم و جان و جمع را افزون می‏کند زیرا سبب درک لذت زندگی در حال و تجربة حس رهایی و وارستگی شده و به افزایش نشاط، عقلانیت و تاب‏آوری اجتماعی می‏انجامد و شایسته است جامعة علمی، سیاستگذاری و اجرایی کشور با التفات بیشتر به این حوزة مغفول نظر کنند و از زیان‏های فردی، اجتماعی و ملی که تا کنون دامن‏گیرمان شده بکاهند. %U http://www.bagh-sj.com/article_128844_bfb75dc96d02cd9053ef65020a0539be.pdf